Nasze magazyny
Kwas alfa-liponowy (ALA) w leczeniu miażdżycy i cukrzycy
Częstą dolegliwością związaną z układem krwionośnym jest miażdżyca, choroba niezwykle niebezpieczna dla serca i układu krwionośnego. Blaszki miażdżycowe nie zalegają tylko w jednym miejscu, skąd można by je bezpiecznie usunąć, lecz rozprzestrzeniają się w całym organizmie, a proces ten przebiega niemal całkiem bezboleśnie.
Wiele osób dostrzega niepokojące objawy dopiero, gdy tętnice są już znacznie zwężone. Są różne metody leczenie miażdżycy, zależne od stadium choroby. Jedną z metod jest wykorzystywanie kwasu alfa-liponowego (ALA).
W Polsce to nowa procedura lecznicza, zatwierdzona i dopuszczona do stosowania na terenie naszego kraju, która korzystnie wpływa na zdrowie osób z poważnymi komplikacjami krążeniowymi.
Obecnie zastosowanie ALA w formie wlewu dożylnego jest jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia cukrzycy i miażdżycy. Wielkim atutem kwasu ALA są jego właściwości oczyszczające, dzięki którym organizm może skutecznie pozbyć się toksyn i metali ciężkich, co istotnie wpływa na jakość naszego życia. Ten kwas chroni przed miażdżycą oraz chorobami układu krążenia, poprawia stan wątroby i pobudza komórki macierzyste. ALA jest silnym antyoksydantem, co pozwala likwidować stres antyoksydacyjny będący przyczyną mikroangiopatii i skurczu naczyń odżywiających nerwy, co prowadzi do uszkodzenia neuronów. Podawanie ALA jest bardzo skuteczne w neuropatiach różnego pochodzenia: cukrzycowych, polekowych oraz po chemioterapii. Skuteczność kwasu alfa-liponowego potwierdziły liczne badania prowadzone w Polsce i w Europie.
Na czym polega zabieg?
Kwas ALA podaje się jako wlew dożylny. Roztwór nie jest rozcieńczony w soli fizjologicznej, dzięki czemu pacjent zyskuje pewność, że otrzymuje dany lek w odpowiedniej ilości. Zabieg trwa ok. 50 minut i może być wykonywany codziennie - to ogromna zaleta w porównaniu z innymi formami leczenia, ponieważ przynosi szybki efekt i skraca całkowity czas trwania terapii.
Ozonowanie krwi - leczenie boreliozy i grzybicy
Właściwie terapia ozonowo-tlenowa to jedna z niekonwencjonalnych metod leczniczych, która od wielu lat znajduje miejsce w medycynie jako wspomagająca leczenie podstawowe, zwłaszcza w tych przypadkach, w których nie daje ono zadowalających efektów.
Filozofia ozonoterapii jest prosta: jeśli przepływ tlenu w organizmie jest słaby lub niedostateczny (a tak się dzieje w przypadku braku ruchu, palenia tytoniu, zanieczyszczenia środowiska), to organizm nie jest w stanie odpowiednio eliminować toksyn.
Terapię stosuje się w celu dostarczenia organizmowi aktywnych form tlenu (zabiegi dożylne), co pozwala usunąć toksyny i zwalczyć chorobę. Jedną z metod i technik leczenia jest ozonowanie krwi żylnej. Zabieg polega na wkłuciu się do żyły pacjenta i pobraniu z niej 100-150 ml krwi do specjalnie przygotowanej butelki z konserwantem zapobiegającym krzepnięciu krwi.
Następnie, przy użyciu aparatury medycznej, przygotowuje się mieszaninę tlenowo-ozonową o żądanym stężeniu ozonu. Prawidłowo naozonowaną krew żylną podaje się do żyły pacjenta (dawka zależy od jednostki chorobowej). Zabieg, który trwa około 30 minut, odbywa się w obiegu zamkniętym, z wykorzystaniem sprzętu medycznego jednorazowego użytku. Jest całkowicie bezpieczny.
Ozonowanie krwi jest najbardziej skuteczne w walce z zakażeniami gronkowcowymi i paciorkowcowymi. U chorych z grzybicą lub boreliozą może zlikwidować chorobę całkowicie. Udowodniono, że ozon ma zdolność przenikania przez błony wirusów (HIV), grzybów, drożdży, bakterii i komórek nieprawidłowych tkanek (komórki nowotworowe) i niszczenia ich. Dzięki temu wzmacnia układ odpornościowy i wywołuje lepszą odpowiedź immunologiczną. Nasz organizm kocha tlen - także ten dodatkowy, który jest wchłaniany przez narządy i gruczoły, a niszczy wszystko, co negatywnie wpływa na nasze zdrowie: patogeny, takie jak bakterie, wirusy, pleśnie, grzyby, pasożyty i komórki nowotworowe.
Tymoterapia - dobroczynny wyciąg z grasicy
Grasica, znajdująca się w dolnym odcinku szyi, to gruczoł odgrywający podstawową rolę w rozwoju swoistej komórkowej odpowiedzi immunologicznej. Jest ważną częścią układu odpornościowego organizmu. W grasicy tworzą się tak zwane tymocyty (rodzaj limfocytów), czyli białe krwinki niezbędne do zwalczania infekcji. Grasica wpływa również na wzrost oraz metabolizm kości.
Niestety ten ważny gruczoł, który u dzieci intensywnie wzrasta, z wiekiem ulega stopniowemu zanikowi, co zwiększa ryzyko wystąpienia różnych chorób i zdecydowanie osłabia układ odpornościowy.
Leczenie wyciągiem z grasicy, czyli tymoterapię, stosuje się w przebiegu wielu chorób, w tym także nowotworowych. Wyciąg z grasicy zawiera białka biorące udział w tworzeniu tymocytów, co może wywołać reakcję układu odpornościowego. Ten wyciąg pozyskuje się w sterylnych warunkach, przeważnie z grasicy cieląt. Zostaje on zamrożony i przygotowany do transportu, przygotowuje się również wyciągi w postaci ampułek, tabletek i żelu. Terapia zaczyna się od trzech do pięciu iniekcji tygodniowo w ciągu trzech do pięciu tygodni. To pozwala uzyskać pewien poziom nasycenia organizmu ważnymi składnikami preparatu. Jeśli jest taka potrzeba, terapię można powtórzyć po kilkutygodniowej przerwie. Przebieg leczenia ustala się dla każdego pacjenta indywidualnie.
Jakie choroby leczy tymoterapia?
Istnieje teoria, że główną przyczyną nowotworów jest właśnie brak grasicy, która odpowiada za nasz układ immunologiczny, oraz niedobór metabolicznej witaminy B17. Terapia wyciągiem z grasicy jest skuteczna w leczeniu chorób o charakterze arteriosklerotycznym, zaburzeń krążenia oraz pozytywnie wpływa na proces leczenia stawów i kręgosłupa z oznakami zwyrodnień i zużycia.
Stosowanie terapii poprawia osłabioną odporność organizmu i tym samym zmniejsza skłonność do infekcji. Wyciągiem z grasicy leczy się też choroby reumatyczne, między innymi stwardnienie rozsiane, a także przewlekłą chorobę jelit (choroba Leśniowskiego - Crohna) i zaburzenia przemiany materii (cukrzyca, dna moczanowa i inne).
Wyciąg z grasicy daje dobre efekty w leczeniu chronicznych infekcji górnych dróg oddechowych przebiegających ze stanem zapalnym, zaburzeń w funkcjonowaniu wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerek oraz prostaty.
Tymoterapia jako metoda leczenia jest stosowana od dwudziestu lat - w tym czasie potwierdzono klinicznie jej korzystny wpływ na następujące choroby: wrodzoną i nabytą hipogammaglobulinemię, nawracające i przewlekłe infekcje górnych dróg oddechowych, astmę atopową i infekcyjną, nawrotową herpetyczną opryszczkę wargową i genitalną, półpasiec, aftowe zapalenie jamy ustnej, łuszczycę, sklerodermię, zapalenie skórno-mięśniowe, stwardnienie rozsiane, przewlekłe i agresywne zapalenie wątroby typu B i typu C, reumatoidalne zapalenie stawów, samoistną i polekową hipoplazję szpiku, nerczycę sterydozależną.
