Wegetarianizm i witarianizm - potęga diety roślinnej

Wegetarianizm nie jest wyna­lazkiem współczesności, mimo iż przeciwnicy tego stylu życia często tak właśnie twierdzą, wy­suwając przypuszczenie, że dieta bezmięsna (czy też bardziej restryk­cyjne formy wegetarianizmu takie jak weganizm lub frutarianizm) to wymysł ludzi, którym zbyt dobrze powodzi się w życiu i szu­kają przez to formy urozmaicenia codzienności.

Tymczasem jest to zwykłe niezrozumienie tematu, często podyktowane złośliwością czy też brakiem wiedzy, na co do­wody możemy znaleźć np. w me­micznych już dziś (na szczęście!) hasłach słownikowych sprzed lat: „Wegetarjanie, ssaki roślino­żerne o niewykształconem pod­niebieniu. Obchodzą się bez jaj, mięsa, a nawet mleka, - bez tego ostatniego zazwyczaj dopiero od drugiego roku życia. Dla zasa­dy żenią się z kobietami bardzo chudemi. Życie ich jest wegeta­cją, stąd pochodzi ich nazwa”.  Powyższy cytat znajdujemy w „Słowniku prawdy i zdrowego rozsądku” autorstwa Kazimie­rza Bartosiewicza wydanego w 1905 r. Napisany został wpraw­dzie w formie satyrycznej, aczkol­wiek, jak głosił jego autor, forma ta miała na celu odciążyć przekaz oparty na prawdzie. Dziś brzmi zabawnie, czy jednak współcześni autorowi mieli tako samo zdanie?

Wegetarianizm - najstarsza dieta znana ludzkości

Tymczasem wegetarianizm jest najstarszą dietą znaną ludzkości. Od dawna wiadomo już, że czło­wiek pierwotny miał marny dostęp do mięsa, a polowania potrafiły trwać bezskutecznie tygodniami. Jego jedynym pew­nikiem w walce o przetrwanie było zatem opieranie swojej diety o rośliny – głównie owoce, nasio­na i orzechy. Mięso było rzadkim uzupełnieniem diety i zyskiwało na „popularności” nie ze względu na swoje wartości odżywcze, ale dużą zawartość tłuszczu i kalorii, które pomagały ludziom przetrwać ciężkie czasy – suszę, zimę czy też spowodowane innymi czynnikami okresy przestoju żywieniowego. Człowiek jednak w drodze ewolu­cji przystosował się do okresowych postów i dziś wiemy już, że są one niezwykle dla nas korzystne. Na przestrzeni dziejów wiele największych umysłów ludzkości decydowało się na wegetariański styl życia i odżywiania. Wśród motywacji pojawiały się zarówno względy etyczne, jak i związane ze zdrowiem.

„Człowiek może zdrowo żyć, nie zabijając zwierząt dla poży­wienia. Dlatego też, jeżeli zjada mięso, uczestniczy w odbieraniu zwierzętom życia tylko po to, aby zaspokoić swój apetyt. Działanie takie jest więc niemoralne. We­getarianizm stanowi kryterium, dzięki któremu możemy poznać, czy czyjeś dążenie do moralnej doskonałości jest prawdziwe i szczere” – pisał Lew Tołstoj.

Oczywiście swojej wiedzy na te­mat zdrowotności diety wegeta­riańskiej nie opieram na zdaniu tego pisarza. Jego postawa świad­czy jednak o tym, że takie myśle­nie istniało dużo wcześniej niż w XXI w., a wegetarianizm postrze­gano pod kątem wyborów moral­nych właściwych człowiekowi. Dziś skupię się jednak na aspek­cie zdrowotnym najlepszej dla człowieka odmianie diety roślin­nej, czyli witarianizmie i przed­stawię kilka osób, które żyją zgodnie z jego zasadami w zdro­wiu – nie pomimo, ale w wyni­ku wyborów, które podjęli…

Czym jest witarianizm?

To styl życia znany już od tysięcy lat, a w praktyce pierwszy styl życia znany ludzkości, jeszcze przed wynalezieniem ognia. W dużym skrócie polega po prostu na życiu w zgodzie i w harmonii z na­turą. Witarianie – tak jak ma to miejsce w mniej restrykcyjnych odmianach wegetarianizmu – nie jedzą zwierząt oraz szanują ich świat poprzez doko­nywanie wyborów o jak najmniejszym wpływie na ich środowisko naturalne. Spożywają tylko surowe owoce i warzy­wa oraz pestki, nasiona i oleje tłoczone na zimno. Najważniejszą zasadą, którą kierują się witarianie w swoich wyborach żywieniowych, to dążenie do całkowi­tego wyeliminowania poddanej obróbce termicznej żywności w swojej diecie. Sam termin witarianizm został sformu­łowany tak, aby kojarzyć się z życiem i witalnością – nie bez powodu. Żywność niepoddana obróbce termicznej jest żyw­nością bogatą w witaminy i najzdrowszą możliwą dla naszego organizmu…

Znaczenie surowej diety dla naszego zdrowia

Wysoka temperatura zabija enzymy i składniki mineralne zawarte w rośli­nach. Enzymy natomiast odpowiadają za długie życie w zdrowiu i pełnej sprawności. Pozwalają na przetwarza­nie spożytego pokarmu bez zużywania naszej energii i bardzo niewielkiego zużycia naszych naturalnych enzy­mów. Trzeba pamiętać bowiem, że ich nadmierne zużywanie może prowa­dzić do chorób i innych przykrych następstw dla naszego organizmu. To tak jakbyśmy wyczerpywali swo­je rezerwy i nie uzupełniali ich!

Surowe owoce i warzywa dostarczają organizmowi witamin. Naturalne witaminy zawierają anty­oksydanty, które pozwalają na usunię­cie z organizmu obumarłych komó­rek i produktów przemiany materii, oczyszczając w ten sposób ciało i do­dając mu energii oraz witalności!

Komórka ludzkiego ciała jest w stanie przyswoić tylko to, co naturalne. Dlatego wszystko, co ważne dla organizmu, je­steśmy w stanie dostarczyć tylko z suro­wych owoców i warzyw, ponieważ syn­tetyczne składniki w postaci tabletek czy suplementów zwyczajnie się nie wchłoną i zostaną przez nasze ciało wydalone. Dlatego właśnie witarianie promują za­przestanie „zabijania” naszych pokarmów w temperaturze, w której nie są w stanie zachować swoich odżywczych własno­ści, tak aby mogły one stać się naszym lekarstwem, a nie przyczyną naszych chorób lub w najlepszym przypadku ja­łowym zapychaczem naszych żołądków.

Teoria a praktyka

W 2 poprzednich artykułach pisałem o mitach związanych ze spożywaniem warzyw i owoców – postanowiłem takim właśnie wstępem rozpocząć nasz cykl artykułów na temat witarianizmu. Każ­dy kolejny poruszać będzie praktyczne aspekty diety witariańskiej w kontekście aspektów zdrowotnych, ale i prakty­kowania jej w życiu codziennym. Oczywiście, słyszę już te wątpliwo­ści: wszystko to brzmi pięknie w teorii, ale jak w naszych czasach odżywiać się na surowo? Jak dać sobie radę z pre­sją społeczną, ze strony rodziny oraz przyzwyczajeniami? Niestety nie ma na to jednej rady i każdy z nas musi znaleźć swój własny sposób i drogę ku prawdzie i zdrowiu. Dla mnie oraz dla członków społeczności Odmładzanie na surowo zawsze największą inspiracją był po pro­stu przykład ludzi, którzy udowadniają, że taki sposób życia jest nie tylko moż­liwy, ale i najlepszy z istniejących…

Annette Larkins

To Afroamerykanka, mieszkanka Stanów Zjednoczonych, która przez prawie 30 lat swo­jego życia funkcjonowała tak jak większość naszego społeczeństwa – na typowo zachodniej, bogatej w tłusz­cze nasycone i opartej o przetworzone produkty diecie. Co więcej, jej mąż Amos Larkins w dalszym ciągu na takiej diecie pozostaje, a przez większość życia pro­wadził własną farmę mięsną. Obecnie Annette już od ponad 50 lat stosuje dietę witariańską, prowadzi własny ogród i spożywa jego owoce, bardzo dbając również o swoją sprawność fizyczną. W 2023 r. skończyła 81 lat, nadal ciesząc się wyglądem i zdrowiem 40-latki. Lu­dzie, gdy patrzą na jej zdjęcia, nagrania lub poznają ją osobiście, nie mogą uwie­rzyć, że stoi przed nimi ponad 80-letnia kobieta. Jej mąż natomiast zaczął niedaw­no poważnie chorować, a ona wierna mi­łości swojego życia, postanowiła się nim opiekować. Łączy ich to samo środowi­sko, ten sam tryb życia, przyjaciele i za­jęcia, podobne skłonności i uwarunko­wania genetyczne czy historia rodzinna – czyli praktycznie wszystko poza dietą.

Annette od lat dzieli się publicznie swoją wiedzą, pisząc książki, udziela­jąc wywiadów i namawiając innych, aby zmienili swoje życie. Widać, że czasem trzeba czegoś więcej niż tylko motywacji ze strony bliskich, aby poczynić zmiany. Ciekawe, czy poważna choroba zmieni nastawie­nie męża Annette do odżywiania... Doświadczenie mówi mi, że niemal­że nigdy nie jest na to zbyt późno.

Markus Rothkrantz

Jest niemiecko-ame­rykańskim reżyse­rem i scenarzystą, odpowiedzialnym m.in. za efekty specjalne w filmach takich, jak „Szklana pułapka” czy „Pamięć absolutna”. Od wielu lat zajmuje się jednak również promowaniem surowej diety wegańskiej i samowy­starczalności energetycznej poszcze­gólnych gospodarstw domowych. Jest zatem zwolennikiem nie tylko zdrowego trybu życia, ale również ekologicznego podejścia do wykorzy­stywania zasobów naszej planety.

Jak sam mi opowiadał w rozmowie, którą przeprowadziłem z nim na po­trzeby kanału projektu Odmładzanie na surowo, zainteresował się dietą wegetariańską, mając 30 lat i będąc permanentnie chorym. Męczyła go alergia, astma, ciągłe infekcje, zmę­czenie i problemy ze wzrokiem. Wów­czas zaczęła się jego przemiana, która może być pocieszeniem i inspiracją dla nas wszystkich. Na witarianizm prze­szedł bowiem zaledwie 15 lat temu i wszystkie problemy oraz choroby, z którymi się zmagał, cofnęły się cał­kowicie. Dziś mając lat 60, wygląda jak 40-latek. W pewnym momencie zdał sobie bowiem sprawę, że musi porzucić wszystko, co mu szkodzi – że nie wystarczy wypić od czasu do czasu świeżo wyciskanego soku czy zrobić okresowego postu, aby się wyleczyć. Takie zrywy dbania o siebie pięknie porównał podczas naszej rozmowy do stałego dolewania oliwy do ognia i ciągłych jednoczesnych prób ugasze­nia pożaru. Mówił o tym, czego ludzie, również on sam, przez wiele lat, nie rozumieją – że nasze pożywienie musi być żywe i naturalne, aby nam służyło. Z tą wiedzą odzyskał zdrowie i życie.

Swoim świadectwem daje również nadzieję osobom przewlekle i od dzie­ciństwa wciąż na coś chorym. Jako niemowlę od samego początku karmio­ny był wyłącznie mlekiem modyfiko­wanym – nie nabył zatem naturalnej odporności, którą z pokarmem przeka­zują nam nasze mamy. Między innymi z tego powodu jako dziecko i jako dorosły wciąż chorował, być może mocniej od rówieśników, mimo stoso­wania podobnej do nich diety. Dziś jest całkowicie zdrowy. Problemy zdrowot­ne minęły, a on sam zyskał mnóstwo energii, których pokładów nigdy wcze­śniej nie czuł i nie spodziewał się ich w sobie znaleźć. Po ukończeniu 60. r.ż. czuje się lepiej niż jako nastolatek i nie trudno zauważyć, że wygląda lepiej niż kiedykolwiek wcześniej. Swój styl życia promuje również, tak samo, jak Annette Larkins, pisząc książki oraz dzieląc się wiedzą i doświad­czeniem w swoich social mediach.

Mariusz Budrowski i Agnieszka Juncewicz

Nasza droga do witarianizmu miała swój początek w 2009 r., kiedy obo­je zaczęliśmy poważnie chorować. U mnie zdiagnozowano raka jąder, a u Agnieszki, mojej wieloletniej part­nerki, raka piersi. Nauczeni i, mówiąc szczerze, przerażeni przykładem mojej cioci, która zmarła na raka piersi oraz mamy, która poddana została mastekto­mii (jak się potem okazało bez potrze­by), zdecydowaliśmy o poszukiwaniu innej drogi ku wyzdrowieniu. Zaczę­liśmy się uczyć, studiować i przyswa­jać wiedzę – pozornie niedostępną dla normalnych ludzi, a w praktyce po prostu przez nich odrzucaną – na temat funkcjonowania naszego ciała oraz tego, czego potrzebuje do długiego i zdrowego życia. Sami na początku sceptyczni, postanowiliśmy spróbować „żyć inaczej”. Przez kilka miesięcy sto­sowania sokoterapii, przede wszystkim zgodnie z terapią dr. Gersona, udało nam się cofnąć zmiany nowotworo­we, schudnąć i wyleczyć się z wielu mniejszych i większych dolegliwości, które męczyły nas od wielu lat. I te­raz po ponad 14 latach czujemy się lepiej niż kiedykolwiek wcześniej, od kilku lat skupiając wokół siebie społeczność ludzi myślących podobnie w programie Odmładzanie na surowo.

Pomogliśmy tysiącom Polek i Polaków w powrocie do natury i pozbyciu się najróżniejszych dolegliwości. Od lat żyjemy w przekonaniu, że nasze ciała to twory doskonałe, misternie zbudo­wane i wyposażone we wszelkie me­chanizmy obronne, które, prawidłowo wykorzystywane, zapewniają nam dłu­gie życie w zdrowiu, dobrej kondycji i w spowolnionym znacząco procesie starzenia – nie tylko na poziomie na­rządów i tego, co nasz organizm kryje w środku, ale i na zewnątrz poprzez gładką i jędrną skórę, zdrowy wzrok czy też po prostu zgrabną sylwetkę.

A nasza historia oraz 2 historie opisane powyżej, to jedynie zalążek tematu i kropla w oceanie ludzi, którzy na zawsze zmienili swo­je życie, powracając do natury.
Tak więc pamiętaj: żywy pokarm = żywe ciało
To zależy tylko od Ciebie!