Energia qi ma za zadanie podtrzymywać nasze funkcje życiowe, a yang i yin.
Dla osoby zgłębiającej aspekty medycyny chińskiej staje się jasne, że w zang fu nie chodzi o konkretną parę struktur anatomicznych, ale raczej o wspólne ich funkcjonowanie i oddziaływanie na pozostałe organy ciała. Do tego stopnia, że narządy znane medycynie zachodniej nie odpowiadają dokładnie strukturom energetycznym zang fu. Dlatego próby bardzo szczegółowego wyjaśniania koncepcji działania zang fu kończą się często porażką - nie mieszczą się w schematach myślenia medycyny zachodniej.
Na przykład serce xin w tradycyjnej medycynie chińskiej jest uważane za siedzibę ludzkiego ducha wraz z całą siecią przynależnych mu meridianów rozprowadzających energię qi. W podręcznikach medycyny zachodniej nie znajdziemy zapisu, że serce jest czymś innym niż narządem utrzymującym ruch krwi w organizmie.
Relacja pomiędzy organizmem człowieka a otaczającym go światem polega na wymianie tak energii, jak i materii. Wymiana ta zachodzi nieustannie, ponieważ pokarmy stałe i napoje (materia), a także powietrze wchodzące do płuc (energia), po wykorzystaniu ich przez organizm wydostają się na zewnątrz. Cyrkulacja energii i materii zapewnia organizmowi życie. Pary narządów zang fu mają za zadanie podtrzymać ten obieg i dbać o jego prawidłowość zarówno wtedy, gdy chodzi o rozprowadzanie energii wewnątrz ciała, jak i o harmonizowanie związku ciało - świat zewnętrzny.
Najogólniej mówiąc, zang fu kojarzy w pary pięć narządów zang (yin) z pięcioma narządami fu (yang). Narządy zang w porównaniu z narządami fu leżą bliżej wnętrza ciała, mają strukturę mięsistą i odpowiadają za wytwarzanie i regulowanie przepływu np. krwi xue lub energii qi. Narządy fu odpowiadają za "przesuwanie się pokarmów", są niejako napełniane i opróżniane.
Najbardziej dla nas oczywistym przykładami par zang fu są wątroba gan i pęcherzyk żółciowy dan albo nerki shen i pęcherz moczowy pang guang. Inne związki są niezwykle trudne do umiejscowienia w schematach medycyny zachodniej, na przykład para serce xin i jelito cienkie ciao chang z naszej perspektywy może się wydawać połączeniem sztucznym, choćby ze względu na odległość między tymi narządami, nie mówiąc już o pełnionych przez nie funkcjach.
Trzeba sobie uświadomić, że poruszamy się po terenie innego sposobu myślenia i innego podejścia do organizmu człowieka niż w naszej kulturze. Na tym polega niezwykłość i atrakcyjność tradycyjnej medycyny chińskiej. Oferuje nam ona wielkie bogactwo swojego systemu postrzegania człowieka jako elementu otaczającej nas natury, której prawom podlega każda komórka naszego organizmu.
Źródło: Jeremy Ross, Zang Fu; The Organs Systems of Traditional Chinese Medicine, 1985, ISBN 978-044-30348-24