Nasze magazyny
Naukowcy z Uniwersytetu w Jyväskylä w Finlandii ocenili długowieczność i poziom aktywności blisko 22,8 tys. bliźniąt urodzonych przed 1958 r. Uczestników badania podzielono na 4 grupy w zależności od stopnia aktywności: siedzący tryb życia, umiarkowana aktywność, aktywność i wysoka aktywność.
Po 30 latach badań nad tymi grupami naukowcy odkryli, że w przypadku osób prowadzących siedzący tryb życia i wykazujących umiarkowaną aktywność fizyczną ryzyko zgonu spadło nieznacznie o 7%. Nie stwierdzono tego wśród tych aktywnych i bardzo aktywnych. Odnotowane korzyści były również przejściowe i zanikały w dłuższej perspektywie.
Zalecenia Światowej Organizacji Zdrowia dotyczące poziomu aktywności fizycznej również nie miały wpływu na długowieczność. Sugerują one 150-300 min umiarkowanych ćwiczeń lub 75-150 min intensywnego wysiłku tygodniowo, ale uczestnicy, którzy spełniali te kryteria, nie żyli dłużej.
Genetyka także nie odgrywała znaczącej roli. Często jedno z bliźniąt znajdowało się w grupie bardzo aktywnej, a drugie prowadziło siedzący tryb życia i chociaż miały np. wspólny profil genetyczny, który zwiększał ryzyko wystąpienia chorób serca, ćwiczenia nie działały ochronnie.
Ćwiczenia miały za to wpływ na starzenie biologiczne, przynajmniej do pewnego stopnia.
Naukowcy odkryli, że najmniej korzystne były skrajności – na wiek biologiczny negatywnie oddziaływały albo brak aktywności, albo bardzo intensywny wysiłek. Jednak nawet wtedy badacze podejrzewali, że prawdziwym winowajcą były palenie i nadużywanie alkoholu, bardziej powszechne wśród osób, które niewiele się ruszały.
- Eur J Epidemiol 2025; 40(1): 107-122
