Vitiligo dotyka ok. 1-2% populacji. Jest ono zagadkowym, nierzadko postępującym schorzeniem, które powoduje depigmentację (wybielanie) połaci skóry. Dzieje się tak, gdy melanocyty, komórki odpowiedzialne za pigmenty nadające kolor, obumierają lub nie są w stanie normalnie funkcjonować.
Przyczyny tej choroby nadal są niejasne, ale według wiodącej teorii jest to zaburzenie autoimmunologiczne, w którym układ odpornościowy atakuje własne komórki i tkanki pigmentowe organizmu2. Uważa się, że pewną rolę odgrywa również stres oksydacyjny, czyli brak równowagi w organizmie między szkodliwymi wolnymi rodnikami a chroniącymi przed nimi przeciwutleniaczami3.
Niektórzy sugerują też, że to właśnie ten stan wyzwala reakcję autoimmunologiczną4. W przypadku łagodnej postaci bielactwa zwykle stosuje się miejscowe kortykosteroidy, które mogą być skuteczne, ale niosą ze sobą efekty uboczne, takie jak zwiotczenie skóry i problemy hormonalne5.
W przypadku bardziej rozległych zmian najczęściej stosowaną metodą jest przyciąganie większej ilości komórek pigmentowych na powierzchnię skóry przez fototerapię przy użyciu promieniowania ultrafioletowego UVA lub UVB (naturalnie występujących w świetle słonecznym, dzięki któremu się opalamy) albo w połączeniu jej np. ze światłoczułymi lekami psoralenowymi.
Istnieją jednak obawy dotyczące skutków ubocznych, takich jak reakcje fototoksyczne i pęcherze, oraz braku danych na temat ryzyka raka skóry przy długotrwałym napromieniowaniu UV6.
Jeśli chodzi o naturalne środki zaradcze, mamy do dyspozycji kilka obiecujących leków na bielactwo, zwłaszcza jeśli są stosowane we wczesnych stadiach choroby. Co prawda większość z nich została przetestowana w połączeniu z konwencjonalnymi terapiami, więc nie jest jasne, jaki efekt będą miały same w sobie.
Najlepszym rozwiązaniem jest praca z doświadczonym naturopatą, który ułoży spersonalizowany program holistyczny. Tymczasem przedstawiamy podsumowanie najlepszych naturalnych propozycji.
1 Zadbaj o przeciwutleniacze
Uważa się, że stres oksydacyjny odgrywa rolę w bielactwie, a substancje te są obiecujące jako środek zaradczy. W jednym z badań suplement zawierający kwas alfa-liponowy, witaminy C i E oraz wielonienasycone kwasy tłuszczowe wzmocnił działanie fototerapii wąskopasmowej NB-UVB. Prawie połowa leczonych pacjentów doświadczyła ponad 75% repigmentacji w porównaniu z jedynie 18% w grupie placebo7. W innej pracy naukowej wykazano, że osoby przyjmujące suplementy witaminy E wraz z terapią NB-UVB miały lepsze wyniki niż leczeni samą fototerapią8.
Sugerowane dawki: 100 mg kwasu alfa-liponowego; 100 mg witaminy C; 40 mg witaminy E
Przeczytaj: Najsilniejszy antyoksydant
2 Przyjmij witaminę D
Niski poziom tej słonecznej witaminy wiąże się z tym schorzeninem9, więc dobrym pomysłem jest zbadanie jej poziomu we krwi. W próbie klinicznej z udziałem dzieci leczonych konwencjonalnym lekiem miejscowym takrolimusem tylko u tych, którym podawano również suplementy cholekalcyferolu (1 500 j.m. dziennie lub 3 000 j.m. dziennie w zależności od ich poziomów), zauważono poprawę stanu skóry10. Domowe zestawy do badania poziomu witaminy D są dostępne w aptekach i drogeriach oraz w internecie.
3 Wyklucz niedobory innych witamin
Są one powiązane z bielactwem, a w szczególności dotyczy to kwasu foliowego (witaminy B9), witaminy B12 i C1. W pewnym niewielkim badaniu suplementacja tymi witaminami doprowadziła do znacznej poprawy bielactwa po 3 miesiącach, a w niektórych przypadkach nawet do całkowitej repigmentacji po roku do 2 lat12.
W innej pracy naukowej, opisującej długoterminowe badanie, wykazano repigmentację u ok. połowy osób stosujących leczenie skojarzone w postaci ekspozycji na słońce, kwasu foliowego i suplementów witaminy B1213. Warto skonsultować się z doświadczonym ekspertem, który pomoże zidentyfikować wszelkie niedobory i skorygować je za pomocą odpowiednich preparatów i dawek.
4 Suplementuj L-fenyloalaninę
Suplementy tego niezbędnego aminokwasu, znajdujące się w mięsie, nabiale i fasoli, wydają się skuteczne w przypadku tej choroby, gdy są stosowane w połączeniu z fototerapią14.
Sugerowana dawka: 50 mg dziennie na każdy kg masy ciała
5 Zbadaj tarczycę
Vitiligo łączy się z zaburzeniami tarczycy, takimi jak zapalenie tarczycy Hashimoto, czyli choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje ten gruczoł15. Warto sprawdzić poziom jego hormonów i spróbować rozwiązać wszelkie problemy. Zajrzyj do naszych artykułów w "Temacie numeru", a dowiesz się więcej na temat tego schorzenia.
Przeczytaj: Hashimoto - objawy neurologiczne
6 Wypróbuj ziół na bielactwo
Kilka z nich wydaje się pomocnych. Oto, co wynikło z badań klinicznych.
Miłorząb japoński
Znany jest z silnych właściwości przeciwutleniających. Gdy porównano go z placebo, okazał się skuteczny zarówno w zatrzymywaniu postępów bielactwa, jak i poprawie pigmentacji16.
Sugerowana dawka: 40 mg 3 razy dziennie
Aminek egipski
Kelina, aktywny składnik tego północnoafrykańskiego zioła, wydaje się stymulować repigmentację skóry u pacjentów z bielactwem po ekspozycji na światło słoneczne17.
Sugerowana dawka: 120-160 mg keliny
Calaguala (Polypodium leucotomos)
U chorych przyjmujących to południowoamerykańskie zioło w połączeniu z terapią NB-UVB zaobserwowano lepsze wyniki, niż u tych leczonych samą fototerapią18.
Sugerowana dawka: 250 mg 3 razy dziennie
7 Zastosuj homeopatię
Może być ona pomocna w leczeniu bielactwa, jak sugerują opisy przypadków 14 pacjentów leczonych zindywidualizowanymi lekami homeopatycznymi. Leczeni we wczesnych stadiach schorzenia mieli najlepsze wyniki, jak mówili naukowcy19. Aby znaleźć homeopatę w pobliżu, odwiedź naszą stronę.
8 Skorzystaj z chińskiej medycyny ziołowej
W przeglądzie 5 badań osoby z tym schorzeniem, przyjmujące doustnie chińskie zioła w połączeniu z fototerapią zaobserwowały większą repigmentację niż pacjenci stosujący samą fototerapię20. Specjalistów tradycyjnej medycyny chińskiej znajdziesz na naszej stronie.
9 Rozważ hipnoterapię
Dowody sugerują, że istnieje psychologiczny aspekt wielu chorób skóry, w tym bielactwa, i że hipnoza może pomóc jako terapia uzupełniająca21. W poszukiwaniu hipnoterapeuty pomoże nasza wyszukiwarka.
- Int J Womens Dermatol, 2018; 4: 32–7
- Autoimmun Rev, 2010; 9: 516–20
- Indian J Dermatol Venereol Leprol, 2009; 75: 268–71
- Med Sci Monit, 2019; 25: 1017–23
- Am Fam Physician, 2009; 79: 135–40
- BMC Dermatol, 2008; 8; 2
- Clin Exp Dermatol, 2007; 32: 631–6
- J Clin Pharmacol, 2009; 49: 852–5
- Photodermatol Photoimmunol Photomed, 2016; 32: 181–90
- Clin Nutr ESPEN, 2016; 15: 28–31
- Pigment Int [serial online] 2015; 2: 76–80; Clin Exp Dermatol, 2012; 37: 62–4
- Cutis, 1992; 50: 39–42
- Acta Derm Venereol, 1997; 77: 460–2
- Cochrane Database Syst Rev, 2006; (1): CD003263; J Dtsch Dermatol Ges, 2007; 5: 467–75
- Acta Dermatovenerol Croat, 2011; 19: 248–54; J Am Acad Dermatol, 2005; 53: 220–3
- Clin Exp Dermatol, 2003; 28: 285–7
- Dermatologica, 1982; 165: 136–40
- J Eur Acad DermatolVenereol, 2007; 21: 942–50
- Am J Case Rep, 2017; 18: 1276–83
- Complement Ther Med, 2016; 26: 21–7
- Arch Dermatol, 2000; 136: 393–9