Nasze magazyny
1 Odżywiaj się zdrowo, stosuj dietę o niskim indeksie glikemicznym, jedz warzywa bogate w błonnik i spożywaj tłuszcze roślinne. Dużą ilość błonnika zawierają brokuł, kapusta, kurkuma, czosnek, cebula, pomidory, jarmuż oraz liście kapusty pastewnej, które wspaniale wiążą kwasy żółciowe i pomagają obniżyć poziom cholesterolu we krwi. Warto polubić orzechy, nasiona lnu, konopi lub szałwii hiszpańskiej (chia).
Cała prawda o kortyzolu
W okresie okołomenopauzalnym lub w trakcie przekwitania kortyzol ma dużo większe znaczenie dla organizmu niż estrogen, progesteron, a nawet testosteron. Hormon ten, zwany hormonem stresu, jest wykorzystywany przez organizm w nerwowych sytuacjach, by ułatwić mu radzenie sobie z niebezpieczeństwami.
Jeśli może ukąsić Cię wąż, jesteś atakowana przez bakterie lub wirusy przenikające do Twojego systemu odporności, kortyzol tymczasowo aktywuje układ immunologiczny, doprowadzając do stanu zapalnego, w którym białe krwinki gromadzą się wokół patogenu po to, by go wyizolować przed ostatecznym atakiem.
Problem polega na tym, że jeśli kortyzol wraz z epinefryną (zwaną inaczej adrenaliną) nie są zbyt szybko usuwane z organizmu, to doprowadzają do obniżenia odporności i zredukowania poziomu energii w organizmie.
Chroniczny stres, złość, smutek i żywione w stosunku do innych urazy powodują, że hormony stresu w naszym organizmie utrzymują się zbyt długo, powodując w konsekwencji obniżenie odporności, zmniejszenie gęstości kości, osłabienie kondycji naszej skóry, przybieranie na wadze oraz negatywne skutki dla naszego zdrowia - włączając w to depresję, nowotwory oraz choroby serca.
Twoje jajniki produkują mniejszą ilość hormonów, nadnercza przejmują kontrolę nad progesteronem, estrogenem i testosteronem, podobnie jak i nad kwasami DHEA, które blokują pozostałe hormony.
Jeżeli jednak nadnercza - wielkości orzeszków umiejscowionych na szczycie Twoich nerek - produkują kortyzol i adrenalinę w nadmiarze, stają się nadto przepracowane i przytłoczone swoim zadaniem, polegającym na generowaniu hormonu stresu.
Są trzy sposoby na to, by sprawdzić działanie naszych hormonów: test śliny, krwi oraz moczu. Po dogłębnym przepracowaniu ich przez wiele lat muszę stwierdzić, że moim ulubionym - i jedynym, który uważam w tym momencie za względnie niezawodny - jest seryjny test moczu, który bada nie tylko poziom estrogenu, progesteronu i testosteronu, ale także określa prawidłowy poziom hormonu stresu i pozwala sprawdzić, czy Twoim nadnerczom niezbędna jest dodatkowa pomoc.
Jeśli Twój wynik testu i objawy potwierdzą, że masz niski poziom estrogenu, spróbuj fitoestrogenu - estrogenu pochodzącego z takich roślin jak pluskawica groniasta, maca, siemię lniane oraz tajwańskie zioło Pueraria Mirifica (znane także pod nazwą Kwao Krun). Wspomogą one hormonalną terapię zastępczą i pozwolą Ci uniknąć zbędnych pigułek!
Jedz ryby lub przyjmuj suplementy z kwasami omega-3, które mają właściwości antyoksydacyjne oraz obniżają ryzyko zachorowania na nowotwór piersi. Spożywanie produktów o wysokim indeksie glikemicznym w dłuższej perspektywie prowadzi do insulinooporności, która może powodować raka piersi. Ogranicz ilość cukru i słodyczy, jedz zdrowe posiłki, ryby, sery oraz jajka. Wartościowe dla naszego organizmu kwasy tłuszczowe powinny pochodzić z oleju kokosowego, awokado, orzechów makadamia oraz oleju lnianego.
2 Stosuj antyoksydanty, takie jak witamina C.
Sugerowana dzienna dawka: 1000-5000 mg witaminy C
3 Bierz koenzym Q10 (ubichinon). Niski poziom koenzymu Q10 może prowadzić do rozwoju raka piersi, a niestety tylko niewiele z nas spożywa go w wystarczającej ilości. Duże dawki koenzymu Q10 znajdują się w podrobach, których większość kobiet nie je, co może przyczyniać się do odczuwania bólu piersi w okresie menopauzy.
Sugerowana dzienna dawka: 10-100 mg lub 70-100 mg w przypadku wysokiego obciążenia ryzykiem nowotworu piersi
4 Przyjmuj witaminę D3. Większość kobiet powinna suplementować tę witaminę w połączeniu z regularnymi dawkami naturalnych promieni słonecznych. Zbadaj jej zawartość w organizmie. Test bezpośredniego pomiaru witaminy D(25-OH) możesz wykonać w laboratorium w Twoim mieście. Granica prawidłowego poziomu witaminy D3 waha się na poziomie 40-80 ng/mL, a w Polsce - 30-100 ng/ml. Specjaliści przekonują, że utrzymanie poziomu 52ng/ml aż o połowę obniża ryzyko wystąpienia nowotworu w porównaniu do poziomu na granicy 13 ng/ml1.
Sugerowana dzienna dawka: 2-5 tys. j.m. w formie suplementu lub za pośrednictwem promieni słonecznych
5 Nie zapomnij o jodzie! 3 mg jodu dziennie zapewni naszym piersiom optymalne zabezpieczenie przed czynnikami chorobotwórczymi, a dodatkowe 9 mg odżywi prawidłowo cały organizm. Najbezpieczniejszymi źródłami jodu są wodorosty morskie oraz jajka kur z wolnego wybiegu. Jodowana sól jest lepsza niż zwykła, ale sam jod może dość szybko wyparować i stracić swe cenne właściwości.
Żeby zbadać zawartość jodu w organizmie, warto kupić w aptece płyn Lugola i skropić nim wewnętrzną część naszego ramienia. Po upływie doby powinien się zabarwić - jeśli do tego nie dojdzie, będziesz mieć pewność, że poziom jodu w Twoim organizmie nie jest zbyt niski. Jeśli masz problemy z tarczycą, możesz stopniowo podwyższać poziom jodu, najlepiej pod opieką lekarza rodzinnego lub naturopaty.
Sugerowana dzienna dawka: 12,5 mg w formie suplementu.
6 Ogranicz alkohol! Picie już jednej dawki alkoholu dziennie zwiększa aż o 60% ryzyko rozwoju raka piersi, które może być znacznie wyższe wśród kobiet przyjmujących hormonalną terapię zastępczą. Spożywanie alkoholu może hamować zdolność organizmu do przyswajania kwasu foliowego i witaminy B oraz naprawiania kwasu DNA. Jeśli już pijesz alkohol, przyjmuj suplementy z witaminą B.
7 Nie pal! Palenie papierosów powoduje wzrost ryzyka zachorowania na nowotwór piersi.
8 Chodź bez biustonosza tak często, jak tylko możesz! Jeśli masz duży biust i zbyt długo chodzisz bez stanika lub uprawiasz aktywność fizyczną, możesz odczuwać ból, ale nie powinno się nosić biustonosza przez cały dzień. Nigdy w nim nie śpij i zdejmuj go na noc. Nie ma dowodów na to, by chodzenie bez stanika powodowało szybsze obwisanie biustu niż u osób, które noszą go stale. Zakładanie biustonosza podczas treningów w celu podtrzymania biustu jest tylko kulturowym mitem, wymyślonym prawdopodobnie przez przemysł gorseciarski. Biustonosze mogą być ważnym dodatkiem do damskiego stroju, ale z medycznego punktu widzenia nie są nam potrzebne.
9 Zwracaj uwagę na sygnały sugerujące potrzebę wyrównania poziomu hormonów w organizmie. Ból piersi często sygnalizuje nieodpowiedni poziom jodu lub zbyt wysoki poziom estrogenu.
10 Regularnie się poć! Pot pozwala w naturalny sposób pozbyć się nadmiaru toksyn oraz ograniczyć ilość kortyzolu. Ćwiczenia fizyczne są nie tylko zdrowe, ale mogą też pomóc utrzymać równowagę hormonalną i osiągnąć prawidłowy poziom estrogenu oraz innych hormonów. Regularne treningi obniżają ryzyko nowotworu piersi prawdopodobnie dlatego, że sprzyjają redukcji tłuszczu w organizmie oraz usuwają nadmiar estrogenu. Wyniki przeprowadzonego na szeroką skalę badania wskazują, że kobiety, które ćwiczą przynajmniej 4 godziny tygodniowo, są nie tylko szczupłe, ale ponoszą także o 70% mniejsze ryzyko zachorowania na nowotwór piersi2.
11 Przemyśl dokładnie, czy potrzebujesz regularnych badań mammograficznych. Przełomowe badania naukowe pokazują, że regularne prześwietlenia piersi w ramach mammografii na przestrzeni ostatnich 30 lat doprowadziły do zdiagnozowania wczesnych postaci raka piersi u 1,3 mln kobiet. Zaobserwowany u nich rak przewodowy sutka (DCIS)3 nie jest nowotworem, ale rodzajem anomalii w obrębie komórek, która w większości przypadków nigdy nie przerodzi się w zaawansowaną postać raka.
Artykuł został przygotowany na podstawie książki dr Christiane Northrup pt. "Sekrety wiecznie młodych kobiet. Boginie nigdy się nie starzeją" (Wydawnictwo Vital, 2015)
Sekcja zwłok przeprowadzona u zdrowych kobiet po czterdziestce, które zmarły podczas wypadków samochodowych, wykazała, że u 40% z nich zaobserwowano zmiany typu DCIS w obrębie piersi. Stąd wniosek, że liczba kobiet, które zostały napromieniowane, przeszły operację piersi, mastektomię oraz chemioterapię, była zbyt duża - część z nich przeszła te zabiegi niepotrzebnie. W 2014 r. Szwajcarska Rada Medyczna rekomendowała zniesienie wszystkich programów badań mammograficznych ze względu na to, że przynosiły więcej szkód niż pożytku.
W swoim raporcie Rada stwierdzała, że na każdy przypadek raka piersi, któremu zdołano zapobiec wśród amerykańskich pięćdziesięciolatek, od 490 do 670 kobiet miało fałszywie pozytywny obraz mammogramu z powtórną próbą, 70 do 100 przeszło niepotrzebną biopsję, a u 3 do 14 zdiagnozowano raka piersi, który tak naprawdę nigdy nie istniał3.
12 Termografia zamiast mammografii. W przeciwieństwie do mammografii, która wiąże się z naświetlaniem biustu i klatki piersiowej, termografia wyszukuje w tkankach piersi miejsca, które ze względu na występujące stany zapalne mają zbyt wysoką temperaturę. Kiedy krew w naczyniach krwionośnych formuje się w taki sposób, by wesprzeć wiązki nieprawidłowych komórek zmienionych wskutek mutacji DNA, zostaje uwolnione ciepło, które może być uchwycone przez detektory fotonowe promieniowania podczerwonego. Pozwala to długo przed postawieniem diagnozy sprawdzić, co w organizmie działa nieprawidłowo.
Dzięki temu można wcześniej podjąć walkę z chorobą, a po 3 miesiącach zrobić kolejny termogram i stwierdzić, czy nadal występuje stan zapalny. Ponad 40 lat badań i przeszło 800 recenzji naukowych potwierdzają skuteczność termoterapii piersi.
13 Zmień sposób postrzegania swojego biustu i unikaj narzekania na swoje piersi w gronie innych kobiet. Bądź pierwszą osobą w swojej rodzinie lub grupie koleżanek, która nie narzeka na rozmiar lub kształt swojego biustu. Zamiast tego wstań, powiedz, że Twoje piersi są wspaniałe i spytaj pozostałe Panie, jak im się podobają ich własne. Stań z boku i obserwuj reakcję otoczenia. Skieruj rozmowę na temat tego, jak zapobiegać nowotworom piersi i wykryć je wystarczająco wcześnie, by je wyleczyć oraz jak sprawić, by cieszyć się ze swojego pięknego biustu.
Bibliografia
- Steroid Biochem Mol Biol, 2007; 103: 708–11
- Dishman R et al. Physical Activity Epidemiology, 2nd edn. Champaign, IL: Human Kinetics, 2012
- N Engl J Med, 2012; 367: 1998–2005
- JAMA Intern Med, 2014; 174: 448–54
