Niestabilność stawów odcinka szyjnego – wpływ na zdrowie i mitochondria

Kręgosłup to nasz stabilny, a zarazem mobilny trzon ciała. Niezwykle ważny jest zwłaszcza jego odcinek szyjny, który podtrzymuje nasz mózg. Połączony jest funkcjonalnie z biegnącymi wzdłuż niego naczyniami krwionośnymi i nerwami, które docierają do wszystkich narządów ciała.

30 czerwiec 2020
Artykuł na: 9-16 minut

Dlatego urazy w obrębie odcinka szyjnego oddziałują na zdrowie całego organizmu. Niestabilność stawów szyjnych objawia się dolegliwościami ze strony innych narządów, tkanek oraz komórek i ich mitochondriów.

Uszkodzenia odcinka szyjnego należą do najczęstszych urazów kręgosłupa. Doświadcza ich wiele osób, często nie zdając sobie z tego sprawy. Nawet długotrwała nieprawidłowa pozycja siedząca (np. z wysuniętą szyją podczas korzystania z telefonu) może niekorzystnie wpływać na stan stawów szyjnych. W konsekwencji odczuwamy bóle i zawroty głowy, silne zmęczenie, a po dłuższym czasie nawet dolegliwości wieloukładowe, obniżone samopoczucie i stany lękowe.

Przyczyny problemów z szyjnym odcinkiem kręgosłupa

Siedzący tryb życia, zwłaszcza w nieprawidłowej pozycji, prowadzi do bólu pleców i problemów z kręgosłupem. Dzisiaj dolegliwości te dotyczą przeważającej części społeczeństwa, zwłaszcza młodych osób, które spędzają dużo czasu z głową pochyloną nad telefonem. Utrzymywanie przez długi czas takiej pozycji niesie konsekwencje dla szyjnego odcinka kręgosłupa i nazwane zostało syndromem SMS-owej szyi.

Problemy z odcinkiem szyjnym kręgosłupa to nie tylko konsekwencja nieprawidłowego siedzenia. Jak wskazują dowody i praktyka doktora Bodo Kuklinskiego, niestabilność stawów tego odcinka bywa najczęstszym powikłaniem po urazach i wypadkach.

Któż z nas nie doświadczył upadków czy poślizgnięć, np. podczas prac domowych, uprawiania sportów, jazdy na rowerze, na nartach, czy wypadków komunikacyjnych.

To bardzo częste przyczyny naruszenia stawów szyjnych, które niestety nie są właściwie diagnozowane, a ich objawy najczęściej bagatelizujemy. Nikt nie zdaje sobie sprawy z ich konsekwencji, a w przyszłości te drobne nawet urazy mogą rozwinąć się w schorzenia wieloukładowe. Wynikają one z licznych zależności między odcinkiem szyjnym, a układem nerwowym i mózgiem.

Stawy szyjne – budowa i znaczenie

Kręgosłup w odcinku szyjnym składa się z 7 kręgów, a na szczególną uwagę zasługują pierwsze dwa – atlas i obrotnik. To na nich spoczywa znaczna część ciężaru naszej czaszki i mózgu. Ponadto w ich obrębie znajdują się ważne stawy: czaszkowo – szyjny i szczytowo – obrotowy2.

Stawy te stabilizowane są przez więzadła skrzydłowate. Natomiast dwa pierwsze kręgi pozbawione są więzadeł stabilizujących, przez co są szczególnie wrażliwe na uszkodzenia2.

W wyniku urazów, czy wypadków dochodzi do niestabilności w obrębie tych delikatnych struktur. Co to oznacza? Otóż mikro-przemieszczenia między takimi niestabilnymi stawami oddziałują na położone tuż obok nerwy stale je podrażniając oraz na naczynia krwionośne powodując ich ucisk. Wzdłuż kręgów szyjnych biegną tętnice, które dostarczają krew wraz z substancjami odżywczymi i tlenem do mózgu.

Odcinek szyjny kręgosłupa jest również gęsto unerwiony. Włókna nerwowe układu współczulnego przebiegają wzdłuż szyi i kręgosłupa, rozgałęziając się do poszczególnych narządów. W ten sposób uszkodzenia w odcinku szyjnym dają o sobie znać w pozostałych organach całego ciała. Szczególnie narażone są narządy o dużym zapotrzebowaniu na energię: mózg i serce.

Doktor B. Kuklinski tłumaczy jak niestabilność stawów odcinka szyjnego oddziałuje na układ nerwowy i mózg: Tętnice położone z tyłu głowy ulegają zwężeniu w wyniku tonicznego pobudzenia układu współczulnego w połączeniu ze spiętrzaniem się płynu mózgowo-rdzeniowego, prowadząc do zaburzeń w obrębie pnia mózgu, a także hipokampu. Dlatego jednymi z pierwszych objawów jest spadek wydajności pracy mózgu. Do czego jeszcze prowadzi niestabilność stawów szyjnych?

Konsekwencje urazów odcinka szyjnego

Układ współczulny

W wyniku działania gwałtownych sił zewnętrznych np. podczas urazów i wypadków dochodzi do naruszenia wrażliwych struktur odcinka szyjnego i niestabilności jego stawów. Zwiększona ruchomość stawów szyjnych wywołuje ciągłe podrażnienie współczulnego układu nerwowego.

Normalnie układ współczulny uruchamiany jest w sytuacji zagrożenia, czy stresu mobilizując organizm do walki lub ucieczki. W odpowiedzi wzrasta tętno i ilość skurczów serca, rośnie ciśnienie krwi i napięcie mięśni.

Jednym słowem, cały organizm wprowadzany jest w "stan gotowości co wymaga dodatkowej produkcji energii w mitochondriach. Wraz z produkcją energii wzrasta ilość wytwarzanych wolnych rodników, a ich nadmiar powoduje stres nitrozacyjny.

W normalnej sytuacji, gdy zagrożenie mija, czynności organizmu wracają do normy. Jednak w przypadku uszkodzenia w odcinku szyjnym stan poburzenia układu współczulnego utrzymywany jest stale.

Długotrwały stan alarmowy w organizmie prowadzi do strat energii i osłabienia pracy mitochondriów.

Układ nerwowy

Każdy z nerwów układu współczulnego unerwia inne narządy, dlatego w zależności od tego, który z nich zostanie nadmiernie podrażniony odczuwamy dolegliwości w powiązanym narządzie. Przykładowo, jeżeli dojdzie do podrażnienia nerwu trójdzielnego, pojawiają się: bóle głowy i migrena, czy zapalenie zatok.

W przypadku podrażnienia nerwu błędnego dolegliwości pojawiają się w unerwianych przez niego oskrzelach, powodując np. astmę. Podrażnienie nerwu twarzowego wywołuje nadwrażliwość na hałas, suchość dróg oddechowych i gałki ocznej2.

Mózg i serce

Doktor B. Kuklinski wskazuje, że w wyniku niestabilności stawów szyjnych w pierwszej kolejności cierpi nasz mózg: Obniżona wydajność mózgu może mieć szereg dalszych przykrych konsekwencji: spadają siły witalne, niedożywione komórki mózgowe zgodnie z powiedzeniem: "kto nie je, ten nie pracuje" zaczynają szwankować, rozwijają się objawy zmęczenia.

Pojawiają się niewiadomego pochodzenia bóle głowy, nadwrażliwość na stres, czy spadek sprawności intelektualnej mózgu. Następnie rozwijają się niemalże lawinowo kolejne dolegliwości ze strony układu krążenia i serca. Pojawia się podwyższone tętno, napadowe kołatania serca, czy podwyższone ciśnienie krwi. Ponadto, niekorzystne procesy w mózgu wpływają na samopoczucie psychiczne.

Niesprawna praca mitochondriów i brak energii w komórkach mózgu powodują, że osoby z niestabilnością stawów szyjnych tracą chęć do życia, zaczynają się izolować.

Funkcjonowanie w społeczeństwie zaczyna być dla nich męczące. Stają się nadwrażliwe na światło, na hałas, na stres. Nawet wizyty towarzyskie, czy długie rozmowy prowadzą do kołatania serca i totalnego wyczerpania. B. Kuklinski

Konsekwencje dla mitochondriów – stres nitrozacyjny

Nadmierna ruchomość stawów szyjnych i odpowiedź układu współczulnego wywołują szereg zaburzeń biochemicznych w komórkach i mitochondriach. Jednym z nich jest zjawisko hipoksji i reperfuzji. Kiedy dochodzi do mikro przesunięć i ucisków w obrębie niestabilnych stawów i kręgów zostaje zmniejszony przepływu krwi i tlenu w komórkach (hipoksja), po czym następuje przywrócenie krążenia (reperfuzja).

Procesy te wywołują zaburzenia metaboliczne w biochemii mózgu. W odpowiedzi komórki zaczynają wydzielać nadmierne ilości tlenku azotu, powodując stres nitrozacyjny. Prowadzi on do uszkodzenia mitochondriów i zużycia cennych składników odżywczych w tym witaminy B12. Ponadto niedostateczne zaopatrzenia mózgu w tlen wyjaśnia, dlaczego po urazach pojawia się obniżenie zdolności umysłowych i zmęczenie.

Jak zdiagnozować niestabilność stawów szyjnych?

Aby potwierdzić lub wykluczyć niestabilność stawów szyjnych niezbędny jest dokładny wywiad lekarski i odpowiednio dobrana diagnostyka. Doktor B. Kuklinski w swojej książce: "Niestabilność stawu szyjnego" opisuje szereg metod diagnostycznych m.in: badania RTG, rezonans magnetyczny MRI, tomografię komputerową (PET), czy TK z rotacją głowy2.

W niektórych przypadkach zaleca poszerzenie badań laboratoryjnych (m.in.: poziom białka S-100, poziom tlenku azotu, czy wewnątrzkomórkową zawartość pierwiastków i witamin), aby skuteczniej dobrać indywidualną terapię.

Terapia w niestabilności kręgów szyjnych

Postępowanie w przypadku stwierdzonej niestabilności stawów szyjnych opiera się na odpowiednich ćwiczeniach wzmacniających i stabilizujących mięśnie szyi. Ponadto niezbędne jest przywróceniu sprawności mitochondriów poprzez ograniczenie stresu nitrozacyjnego, odpowiedni sposób odżywiania, poprawę snu nocnego, dopasowanie poduszki i materaca oraz uzupełnienie mikroskładników odżywczych, które są kluczowym elementem terapii.

Doktor wskazuje: Gdy pojawią się skurcze mięśni, przyspieszony rytm serca, napady wysokiego ciśnienia, dodatkowe skurcze serca, można w ciemno podawać magnes, potas, witaminę C i taurynę. Terapia powinna być zawsze ustalana indywidualnie. Więcej na ten konkretnego postępowania oraz opisy poszczególnych przypadków, doktor B. Kuklinski przedstawił w książce: "Niestabilność stawu szyjnego".

Autor: Paulina Żurek

Bibliografia
  • Kuklinski. B.: Niestabilność stawu szyjnego jako najczęstsza przyczyna schorzeń wieloukładowych. 2017
  • Kuklinski. B.: Niestabilność stawu szyjnego. Przyczyna wielu niezdiagnozowanych chorób. Mito-Pharma, Gorzów Wielkopolski, 2018.
Artykuł należy do raportu
Medycyna mitochondrialna
Zobacz cały raport
Wczytaj więcej
Może Cię zainteresować
Nasze magazyny