Nasze magazyny
Konwencjonalne leczenie obejmuje zazwyczaj unoszenie kończyn, noszenie pończoch uciskowych w celu wzmocnienia zewnętrznego nacisku na żyły, a także, w niektórych przypadkach, interwencje chirurgiczne. Wszystkie te zabiegi mają jednak swoje minusy. Unoszenie nóg bywa niepraktyczne, pończochy uciskowe mogą hamować rozwój żylaków, ale ich nie wyleczą, a operacja często skutkuje pojawieniem się kolejnych powiększonych żył.
Na szczęście istnieje kilka ziołowych lekarstw, które skutecznie łagodzą objawy oraz powstrzymują dalszy rozwój żylaków. Ich działanie polega na wzmacnianiu ścian naczyń krwionośnych oraz otaczających je maleńkich mięśni gładkich.
Wąkrota azjatycka (Centella asiatica) przyjmowana doustnie w postaci wyciągu zawierającego 70% kwasów triterpenowych (kwasy asjatowy i madekasowy oraz azjatykozyd) pozwala osiągnąć imponujące efekty kliniczne nie tylko w leczeniu żylaków, lecz także cellulitu oraz ogólnej niewydolności żylnej. Wzmacnia również tkanki łączne, a więc usprawnia przepływ krwi przez zmienione chorobowo kończyny1.
Wyciąg z kasztanowca (Aesculus hippocastanum) od dawna stosuje się w medycynie ludowej jako lekarstwo na żylaki. Hamuje działanie enzymu, który rozkłada kwas hialuronowy - główne spoiwo ścian naczyń krwionośnych. Dzięki temu uszczelnia żyły i zapobiega pękaniu naczyń włosowatych. To z kolei przeciwdziała przenikaniu osocza do tkanek i obrzękom. Zawiera escynę, która - jak wykazano - posiada właściwości przeciwzapalne i wenotoniczne (wspomagające drenaż żylny).
Z opublikowanej w 1989 r. wyczerpującej analizy wynika, że wyciągi z nasion kasztanowca zawierające 50 mg escyny w pojedynczej dawce działają tonizująco na żyły oraz ograniczają przepuszczalność naczyń żylnych i włosowatych. Kilka wiarygodnych badań wykazało, że suplementy na bazie tej rośliny łagodziły związane z żylakami objawy, a pacjenci "dobrze je tolerowali"2.
Bibliografia
- Stress Physiol Biochem 2011; 7:39-44
- Wien Med Wochenschr, 1989; 139: 385–9
- Altern Med Rev, 1998; 3: 54–7
- http://pdf.helion.pl/e_55cf/e_55cf.pdf
- Weiss RF. Weiss' Herbal Medicine. Beaconsfield, Bucks: Beaconsfield Publishers, 1988: 189–91
- www.panacea.pl/articles.php?id=3207
- Borkowski B., 1970: Zarys farmakognozji. PZWL, Warszawa, 443-448
- Książkiewicz T., Ziołolecznictwo Ojców Bonifratrów. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2000, 93-94
- Bühring U., Wszystko o ziołach. Świat Książki, Warszawa 2010, 66-69
- https://goo.gl/3hDEku
Wyciąg można przyjmować doustnie bądź aplikować bezpośrednio na skórę krem zawierający escynę oraz cholesterol 1%. Przeciwwskazaniem są ciąża i karmienie piersią.
Miłorząb japoński (Ginkgo biloba) pozwala zwalczyć wieczorne obrzęki nóg. Udowodniono jego korzystne działanie w przypadku cyklicznego obrzęku idiopatycznego3. Wyciągi z tej rośliny poprawiają mikrokrążenie i zmniejszają napięcie ścian naczyń krwionośnych. Mają działanie przeciwzapalne i przeciwmiażdżycowe. Łagodzą też skurcze i bóle nóg związane z ich niedokrwieniem.
Oczar wirginijski (Hamamelis virginiana) zawiera wiele cennych substancji, m.in. flawonoidy i saponiny, które uszczelniają naczynia krwionośne i zmniejszają kruchość najmniejszych żyłek, regulują krążenie podskórne, działają przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Wyciąg z rośliny wykazuje działanie obkurczające. Ponadto redukuje obrzęki nóg. Najlepsze efekty daje stosowanie maści lub kremów albo robienie okładów z naparu4.
Nostrzyk żółty (Melilotus officinalis), znany również jako nostrzyk lekarski, został dokładnie opisany w klasycznym podręczniku ziołolecznictwa autorstwa R.F. Weissa. W badaniu, którego wyniki opublikowano w 1999 r., naukowcy leczyli ponad 4,5 tys. pacjentów cierpiących na przewlekłą niewydolność żylną wyciągiem z tej rośliny w dawce od 4 do 8 g. Następnie poprosili ich o ocenę występujących objawów, takich jak uczucie ciężkości nóg, ból, skurcze nocne, obrzmienia oraz świąd. U 70% badanych zaobserwowano dobre lub bardzo dobre rezultaty terapii5.
Ruszczyk kolczasty (Ruscus aculeatus) od dawna stosuje się w leczeniu żylaków ze względu na jego właściwości przeciwzapalne i zwężające naczynia. Zawdzięcza je ruskogeninie - substancji zawartej w kłączach rośliny. Zwiększa ona napięcie ścian naczyń żylnych, zmniejsza adhezję leukocytów i komórek wielojądrzastych do śródbłonka, zmniejsza wynaczynienie białek w obrzęku, zwiększa przepływ żylny i ciśnienie powracającej krwi żylnej. Efekt obkurczający naczynia żylne jest zależny od dawki, nasila się pod wpływem ciepła i dotyczy szczególnie wyraźnie naczyń ze zmianami żylakowatymi. Ekstrakt z ruszczyka ma też właściwości przeciwobrzękowe, łagodzi świąd. Nie powinny stosować go osoby z nadciśnieniem tętniczym6.
Arnika górska (Arnica Montana) - wyciągi alkoholowe z koszyczków i kwiatów arniki stosowane są na krwiaki, stłuczenia, obrzęki pourazowe, wylewy podskórne, uszkodzenia naskórka, owrzodzenia troficzne i czyraki. Uśmierzają ból w miejscu urazu. Dodatkowo mają właściwości przeciwzakrzepowe, więc zapobiegają niewydolności żył7. Ziele wchodzi w skład mieszanek do przygotowania naparu lub okładów na żylaki, w celu przyspieszenia regeneracji naczyń żylnych8.
Preparaty z arniki stosuje się w powierzchniowym zapaleniu żył i w początkowym stadium zapalenia naczyń limfatycznych, a także w żylakach odbytu9. Związki czynne arniki są dobrze wchłaniane przez naskórek, docierają do naczyń włosowatych, wzmacniają ich ścianki i w przypadku uszkodzeń zapobiegają przenikaniu przez nie osocza.
Woda mineralna
Pewne rodzaje wód są szczególnie wskazane w terapii i rehabilitacji przewlekłej niewydolności żylnej i limfatycznej. Wody zawierające sole bromu wspomagają usuwanie płynu z obrzękniętych tkanek. Bogate w związki siarki działają przeciwzapalnie. Mające w składzie arseniany żelazowe są tonizujące i stymulują kurczliwość żylną. Terapię wodą mineralną należy stosować w 2 cyklach rocznie, zaleca się jesień i wiosnę, z co najmniej trzymiesięczną przerwą. Kuracja powinna trwać przynajmniej 3 tygodnie, aby uzyskać efekt terapeutyczny10.
