Ruch wspomaga płuca!

Zdrowe zakupy

Suplementy diety

Andrographis ParActin®

Suplementy diety

Ashwagandha KSM-66 BIO

Suplementy diety

AstaZine® Astaksantyna

Suplementy diety

Koenzym Q10

Suplementy diety

Kolagen UC-II®

Suplementy diety

Kurkuma BCM-95®

Suplementy diety

Żeńszeń fermentowany GS15-4®

Duszność, kaszel i szybkie męczenie się - czyli podstawowe objawy chorób płuc - nie sprzyjają aktywności fizycznej. Wielu pacjentów uważa wręcz, że ruch jest w ich przypadku niewskazany. Nic bardziej mylnego! Paradoksalnie to siedzący tryb życia opóźnia rozpoznanie chorób płuc oraz powoduje zaostrzenie objawów (m.in. systematycznie zmniejszając tolerancję wysiłku), co udowodniono w przypadku takich schorzeń jak POChP, mukowiscydoza czy astma¹.

Ponadto liczne badania potwierdzają rolę aktywności fizycznej nie tylko w zapobieganiu chorobom obturacyjnym, ale również w łagodzeniu ich przebiegu². Jedyne zastrzeżenie dotyczy tego, by trening konsultowany był z lekarzem i dopasowany do stopnia zaawansowania choroby oraz wydolności samego pacjenta³.

Wymierne korzyści

Wpływ aktywności fizycznej na przebieg chorób płuc badano pod wieloma aspektami. W jednej z analiz naukowcom udało się dowieść, że pacjenci cierpiący na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, którzy prowadzą siedzący tryb życia, mają zazwyczaj większy stopień duszności i - oczywiście - niższą tolerancję wysiłku, co przekłada się na komfort ich codziennego życia⁴.

W innych badaniach udowodniono, że niska aktywność jest powiązana z większą liczbą hospitalizacji z powodu zaostrzenia objawów chorób układu oddechowego. Co więcej, spadająca przy braku codziennego ruchu tolerancja wysiłku okazuje się być jednym z głównych czynników śmiertelności w schorzeniach tego typu!

Badania przeprowadzone na grupie ponad 2,3 tys. Duńczyków z POChP wykazały wyraźny związek między ich aktywnością (sklasyfikowaną według jednej z 4 kategorii jako bardzo niska, niska, średnia lub wysoka) a liczbą wizyt w szpitalu i śmiertelnością⁵. Nawet niska aktywność poprawiała ogólny stan i rokowania chorych, bez względu na ich wiek, płeć, stadium POChP czy choroby towarzyszące.

Co więcej u osób starszych wzrost aktywności fizycznej wiąże się ze zmniejszeniem liczby epizodów i skróceniem czasu trwania infekcji górnych dróg oddechowych⁶.

Wszystkie te wyniki badań oznaczają, że właściwie dobrane ćwiczenia mogą spowolnić rozwój chorób płuc, a nawet im zapobiegać.

Ruch na miarę

W każdej chorobie zdarzają się okresy zaostrzenia objawów. W przypadku chorób płuc oznaczają one na tyle silne duszności, że jakakolwiek forma aktywności okazuje się niemożliwa. Specjaliści zalecają, by pacjenci w tym czasie zrezygnowali z ćwiczeń i poddawali się jedynie rehabilitacji, która pomoże przetrwać okres zaostrzenia i poprawić kondycję, m.in. zwiększając wydolność wysiłkową⁷.

Program rehabilitacji dla pacjentów z chorobami układu oddechowego obejmuje zazwyczaj grupowe i indywidualne ćwiczenia fizyczne o niskiej intensywności (ogólnokondycyjne, oddechowe i rozluźniające), wykonywane regularnie, ale niezbyt długo.

Aktualnie dyskutuje się nad skutecznością takiej rehabilitacji wśród pacjentów z ciężką dusznością (najwyższy stopień według skali MRC). Część badaczy twierdzi, że ćwiczenia oddechowe nie poprawiają stanu pacjentów z tak zaawansowaną chorobą⁸, ale inne doniesienia zdają się temu przeczyć. Wieloośrodkowe badanie na ponad tysiącu pacjentów wykazało, że program rehabilitacji oddechowej jest tak samo skuteczny u wszystkich pacjentów hospitalizowanych z powodu POChP i towarzyszącej mu przewlekłej niewydolności oddechowej - bez względu na stopień zaawansowania objawów⁹.

Jak ćwiczyć?

Poza okresami zaostrzeń pacjenci z chorobami płuc nie powinni unikać typowej aktywności fizycznej. Na początek wystarczą proste zmiany: wejście do mieszkania po schodach zamiast korzystania z windy czy parkowanie samochodu w większej odległości od domu. Ważne, aby aktywność była regularna - najlepiej przeznaczyć na nią 30 min dziennie, ćwicząc jednorazowo lub w 3 blokach po 10 min. W przypadku choroby przewlekłej czas treningu można jeszcze skrócić.

Prawidłowe natężenie ćwiczeń występuje wtedy, gdy odczuwamy wyraźne przyspieszenie oddechu, a chwilami nawet jego brak. Przy lekkich objawach chorób płuc można zatem jeździć na rowerze lub biegać, a przy umiarkowanych wystarczy nordic walking lub regularny szybki spacer. Oczywiście szczegółowy program ćwiczeń powinien zostać ustalony z lekarzem po ocenie zaawansowania schorzenia i wydolności płuc pacjenta.

Równie istotne jest miejsce wykonywania ćwiczeń. Najlepiej robić to na świeżym powietrzu, ale ze względu na wysokie zanieczyszczenia powietrza (zwłaszcza w miastach) miejsce treningu należy wybierać rozsądnie. Warto korzystać z terenów zalesionych (lasów, parków), oddalonych od dróg i ruchu ulicznego. Deszczowa pogoda sprzyja oczyszczeniu powietrza, a rankiem narażenie na spaliny jest dużo niższe niż w godzinach szczytu¹⁰.