Medycyna energetyczna pomoże przy chronicznym zmęczeniu

Rebecca Cotterall to bardzo zajęta 25-latka. Z sukcesem prowadzi praktykę dietoterapeutyczną we własnym domu w Chorley w hrabstwie Lancashire, co miesiąc pisze do lokalnej gazety rubrykę dotyczącą zdrowego żywienia i systematycznie wygłasza inspirujące edukacyjne wykłady dla studentów i kolegów po fachu. Pomiędzy spotkaniami z klientami znajduje czas na wolontariat na rzecz miejscowego kościoła i zabieranie swojego psa na spacery po parku.

Nikt nie rozpoznałby u niej zespołu chronicznego zmęczenia (CFS) - choroby, przez którą była kiedyś przykuta do łóżka i niezdolna do przyjmowania pokarmów czy ubierania się.

- Nie mogę uwierzyć, jak daleko zaszłam. Jestem zdrowa i wiodę całkiem normalne życie - mówi Rebecca.

Jednakże podróż do punktu, w którym się obecnie znajduje, była długa i trudna.

Objawy zespołu chronicznego zmęczenia po raz pierwszy powaliły Rebekę, kiedy miała 13 lat.

- To mnie po prostu wykańczało. Byłam wyczerpana. Nie potrafiłam opuścić łóżka i moja mama musiała wszystko za mnie robić. Walkę stanowiło nawet przeżuwanie jedzenia - wspomina dziewczyna.

Wcześniej Rebecca była wzorową uczennicą i zapaloną pływaczką, dla której pokonanie dystansu 100 basenów kilka razy w tygodniu nie stanowiło żadnego problemu. Lekarze byli więc podejrzliwi, kiedy poziom energii dziewczynki niespodziewanie się obniżył.

Po 3 tygodniach obserwacji szpitalnej u Rebeki rozpoznano jednak zespół chronicznego zmęczenia i udostępniono jej wózek inwalidzki.

- Niczego więcej nie mogli dla mnie zrobić. Musiałam z tym po prostu żyć - opowiada.

W przypadku nastolatki życie z tego typu chorobą oznaczało uczęszczanie 3 razy w tygodniu na godzinne lekcje do "szkoły specjalnej", o ile czuła się wystarczająco dobrze, i przyjmowanie przyjaciół w domu na zaledwie dwudziestominutowe wizyty.

- Na szczęście moja mama nie pracowała. Opieka nade mną była pełnoetatowym zajęciem - mówi Rebecca.

W niezwykły sposób dziewczyna zdołała ukończyć szkołę średnią z egzaminem GCSE (ang. General Certificate of Secondary Education; w Wielkiej Brytanii egzamin zdawany powszechnie w trakcie 5. roku nauki w szkole średniej - przyp. tłum.) z 5 przedmiotów i zaczęła uczęszczać do szkoły wyższej. Od tego momentu poczuła się "nieznacznie lepiej". W wieku 18 lat była zdeterminowana, by nie stracić okazji doświadczenia tego samego co jej przyjaciele, więc zapewniła sobie miejsce na Leeds Metropolitan University, aby studiować marketing z nadzieją na pracę w branży modowej. Zdecydowała się nawet wyprowadzić z domu.

Jednak zaledwie 3 tygodnie po rozpoczęciu studiów u Rebeki nastąpił nawrót choroby, ostatecznie musiała je więc porzucić i ponownie zamieszkała z rodzicami.

- Byłam w gorszym stanie niż na początku choroby. Popadłam w naprawdę ciężką depresję. Zadawałam sobie pytania: czy kiedykolwiek poczuję się lepiej, czy będę w stanie zrobić cokolwiek ze swoim życiem? Myślałam nawet o samobójstwie - opowiada Rebecca.

Źródło problemu

Rebece przepisano leki przeciwdepresyjne i dziewczyna zaczęła uczęszczać na terapię poznawczo- -behawioralną (ang. cognitive behavioral therapy, CBT), która stanowi formę psychoterapii. Jednakże tym, czego naprawdę chciała, był sposób na pokonanie jej chronicznego zmęczenia, z powodu którego czuła się tak przygnębiona.

Na szczęście lekarz, do którego chodziła Rebecca, polecił jej kontakt z dr Sarah Myhill, specjalistką w dziedzinie CFS, która od czasu uzyskania kwalifikacji w Szkole Medycznej Szpitala Middlesex w 1981 r. leczyła tysiące pacjentów z tym schorzeniem.

Jak odkryła Rebecca, dr Myhill miała dalece odmienne podejście do leczenia zespołu chronicznego zmęczenia niż medycyna konwencjonalna. Jej celem było przede wszystkim odkrycie faktycznej przyczyny choroby i zajęcie się nią.

- Pojechałam na wizytę do pani doktor do Walii, a ona rozmawiała ze mną jak z prawdziwą osobą. Opracowała klarowną strategię zwalczania zespołu chronicznego zmęczenia - opowiada.

Jednym z elementów tej strategii była dieta paleolityczna, stanowiąca kompletne przeciwieństwo jadłospisu Rebeki, zawierającego dużą ilość węglowodanów, przetworzonych produktów i napojów gazowanych. Dr Myhill uważa, że standardowy zachodni sposób żywienia odpowiada za cały szereg dolegliwości, w tym zmęczenie, więc wszystkim swoim pacjentom zaleca dietę paleolityczną, znaną również jako dieta epoki kamienia łupanego lub człowieka jaskiniowego.

- Wyeliminowałam gluten, rafinowany cukier, nabiał i wszystkie przetworzone produkty spożywcze. Skupiłam się na jedzeniu pokarmów nieprzetworzonych (m.in. świeżych warzyw, orzechów, ziaren, jajek, ryb i dobrej jakości mięsa) i piciu dużych ilości filtrowanej wody - mówi Rebecca.

Dr Myhill zaplanowała również kilka badań w celu ustalenia poziomu funkcjonowania jej mitochondriów - generatorów energii komórkowej - i nadnerczy oraz stężenia toksycznych metali ciężkich w organizmie.

- Okazało się, że moje mitochondria pracowały w minimalnym stopniu. Miałam też wysoki poziom niklu we krwi - opowiada dziewczyna.

Na podstawie wyników badań dr Myhill zaleciła jej program oczyszczający, w ramach którego miała ona unikać toksycznych pierwiastków chemicznych oraz korzystać z sauny na daleką podczerwień. Dała jej również listę suplementów do przyjmowania, takich jak m.in. koenzym Q¹⁰, magnez oraz witaminy C i B₁₂.

Rebecca i członkowie jej rodziny wykonali też pewną detektywistyczną pracę na własną rękę. Od jakiegoś czasu podejrzewali, że dziewczyna może cierpieć na boreliozę, czyli tzw. chorobę z Lyme - infekcję spowodowaną przez bakterię Borrelia burgdorferi, która rozprzestrzenia się poprzez ukąszenia kleszczy - jako że w wieku 8 lat została ukąszona przez kleszcza. W tamtym czasie nie zastanawiali się zbytnio nad tym faktem i nie byli u lekarza, jednak później zaczęli zadawać sobie pytanie, czy nie ma to związku z wystąpieniem zespołu chronicznego zmęczenia.

Jak wiadomo choroba z Lyme powoduje objawy przypominające CFS¹, z kolei jego możliwą przyczyną jest "infekcja wirusowa lub bakteryjna"².

Chociaż wyniki 2 badań wykonanych u Rebeki w ramach publicznej służby zdrowia (NHS) nie wykazały choroby z Lyme, dziewczyna i jej rodzice, zachęceni przez dr Myhill, skontaktowali się z niemieckim specjalistycznym laboratorium, które przeprowadza testy na obecność przewlekłych infekcji zapoczątkowanych przez choroby odkleszczowe. Wysłali tam próbkę jej krwi w celu wykonania bardzo czułego testu ELISpot.

- Otrzymaliśmy pozytywny wynik na obecność choroby z Lyme - wspomina Rebecca.

Z nową diagnozą dodała do przeciwdziałającego zmęczeniu programu kolejny element: ziołową kurację zwaną programem wsparcia Cowdena, opracowaną przez dr. Lee Cowdena w celu leczenia późnego stadium choroby z Lyme i związanych z nią infekcji.

- To terapia różnymi ziołami stworzona w celu wybicia roznoszących boreliozę bakterii we krwi - mówi Rebecca, która stosuje ten protokół do dziś.

Bez doraźnych rozwiązań

Choć wymagało to wiele czasu i poświęcenia, jej zdrowie stopniowo zaczęło się poprawiać. - Minęło dobre 12 miesięcy, zanim zauważyłam prawdziwą różnicę, ale trzymałam się programu. Jestem bardzo zdeterminowaną osobą - mówi.

Poprawa była tak znaczna, że Rebecca poczuła, że jest gotowa znów studiować, ale nie wróciła na uniwersytet. Zamiast tego zapisała się do Kolegium Medycyny Naturopatycznej z nowym marzeniem o zostaniu dietoterapeutką.

- Po tym, jak zobaczyłam efekty diety i zdrowego trybu życia, wiedziałam, że chcę pomagać innym osobom z takimi problemami - opowiada.

Choć zamiast zwyczajowych 3 lat zabrało jej to 5 - Rebecca wciąż wraca do zdrowia i musi wyznaczać sobie rytm radzenia sobie z pracą - w czerwcu 2015 r. ukończyła szkołę z dyplomem w dziedzinie żywienia naturopatycznego.

- To było wspaniałe, ponieważ to, o czym się uczyłam, mogłam wykorzystać do pomocy samej sobie - wspomina.

Do sierpnia Rebecca założyła własną firmę Hello Healing i już przyjmuje klientów, spośród których większość stanowią kobiety cierpiące na zespół chronicznego zmęczenia.

- Czuję, że daję moim klientom nadzieję, ponieważ mogą zobaczyć, jak bardzo poprawił się stan mojego zdrowia - cieszy się dziewczyna

Dziś Rebecca mówi, że czuje się o wiele lepiej i nie może uwierzyć w radykalną zmianę stanu swojego zdrowia.

- Obecnie prowadzę normalne życie i intensywnie udzielam się społecznie bez zmęczenia czy bólu, a wózek inwalidzki nie istnieje dla mnie od dawna - twierdzi.

Rebecca ma nadzieję, że dieta, zmiany w trybie życia i przyjmowanie leków ziołowych spowodują dalszą poprawę stanu jej zdrowia.

- To o wiele trudniejsze niż po prostu przyjmowanie tabletek, wymaga wiele czasu i wysiłku, ale korzyści są bardzo, bardzo znaczne - przekonuje.

Joanna Evans