Na tropie boreliozy

Co więcej, nierozpoznana w porę, borelioza bywa ogromnie trudna w zdiagnozowaniu i leczeniu.

Jednak 38-letnia Wendy Anderson dzięki boreliozie była w stanie odmienić swoje życie na lepsze - a przynajmniej tak widzi sprawę dziś, po 4-letniej walce z chorobą oraz odkryciu kilku skutecznych lekarstw i paru ważnych prawd o sobie samej.

Wszystko zaczęło się pewnego pięknego, słonecznego dnia w Ossett w hrabstwie West Yorkshire. Był to czerwiec 2011 r., a życie Wendy, zawodowej fotografki i matki trójki dzieci, miało niebawem diametralnie się odmienić. Kobieta wróciła właśnie z krótkiego spaceru z psem Charliem, po czym odkryła, że w sierści labradora kryje się kilka kleszczy.

- Wtedy jeszcze kompletnie nie znałam się na kleszczach - wspomina Wendy. - Wyczesałam je po prostu grzebieniem i szybko zapomniałam o całej sprawie.

Dopiero później miała przekonać się, jakie zagrożenie mogą stanowić te niepozorne pajęczaki, i to nie tylko dla czworonogów.

Dwa dni po tym incydencie Wendy zauważyła na swojej łydce dziwnie wyglądające zaczerwienienie. Z początku w ogóle nie skojarzyła go z kleszczami na psie, ale znajomy z pracy, który kilka dni wcześniej czytał w lokalnej gazecie artykuł o boreliozie, uświadomił jej, że może być to poważny sygnał ostrzegawczy.

- Powiedział mi, że wygląda to zupełnie tak, jak typowy dla boreliozy rumień w kształcie okręgu, który otacza miejsce ugryzienia przez kleszcza - mówi Wendy. - Gdy sama przeczytałam ten artykuł i zobaczyłam rumień wędrujący na zdjęciu, zrozumiałam, że musiałam zostać pogryziona tego samego dnia co Charlie.

Gdy sprawa stała się jasna, Wendy umówiła się na wizytę do swojego internisty, ale ten z miejsca odrzucił jej teorię

-To nie może być borelioza, bo w Anglii boreliozy nie ma - skwitował. Dopisał po prostu "ukąszenie owada" w jej karcie pacjenta i jak gdyby nigdy nic posłał ją do domu z zapewnieniami, że nic jej nie będzie.

Rumień faktycznie zniknął po 3 tygodniach, a Wendy nie zaprzątała sobie nim więcej głowy. Jednak kilka miesięcy później, około Świąt Bożego Narodzenia, Wendy zachorowała na grypę - a przynajmniej tak jej się wówczas wydawało.

- Czułam się po prostu koszmarnie. Wszystko mnie bolało, byłam zupełnie wyczerpana. A po tej infekcji mój ogólny stan zdrowia zaczął się jeszcze bardziej pogarszać.

W przeciągu dwóch lat Wendy była już przykuta do łóżka.

- Ból był tak silny, że nie dawałam nawet rady podnieść głowy z poduszki. Właściwie funkcjonowałam jak warzywo.

Wendy cierpiała też psychicznie. Brakowało jej słów, w każdym sensie, nie była w stanie pisać ani czytać. Nawet mówienie sprawiało jej ogromne trudności, gdyż była w stanie wiecznego skołowania i splątania.

Doszło do tego, że musiała rozwiązać dotychczas dobrze prosperującą spółkę fotograficzną, którą założyła razem z mężem Simonem 11 lat wcześniej. Wendy zaczęła rozważać nawet samobójstwo. I w tym właśnie momencie zrozumiała, że musi przejść do działania i za wszelką cenę odzyskać zdrowie.

Czas na testy

Wizyty u innych lekarzy nic nie dały, dlatego w "lepsze dni", gdy była w stanie prawie normalnie funkcjonować, Wendy sama zaczęła dochodzić prawdy o swoich objawach. Nie zapomniała bynajmniej o swoich podejrzeniach dotyczących boreliozy, dzięki czemu po dłuższych poszukiwaniach udało jej się natrafić na rzetelną listę typowych dla tej choroby objawów autorstwa doktora Josepha J. Burrascano Jr., jednego z najlepszych specjalistów w tej dziedzinie.

- Zrozumiałam, że mam prawie wszystkie objawy z listy - wspomina Wendy.

Umówiła się więc na kolejną wizytę u swojego internisty, tym razem uzbrojona w listę doktora Burrascano, aby zażądać testów na boreliozę. Ale lekarz nadal wątpił w jej diagnozę i odmówił wykonania badań.

Wendy musiała złożyć oficjalną skargę, żeby w końcu uzyskać skierowanie na badania, wydane niechętnie i "dla świętego spokoju".

Próbkę krwi Wendy przebadano za pomocą tzw. testu ELISA, czyli testu immunoenzymosorpcyjnego, stosowanego do rozpoznania wczesnych stadiów boreliozy. Po 10 dniach Wendy przeżyła rozczarowanie, gdyż wynik testu był negatywny.

Krótkie śledztwo w internecie wykazało, że test ELISA słynie z nieskuteczności, nawet w połowie przypadków daje bowiem wynik fałszywie negatywny. Mimo że fakt ten jest szczegółowo opisany w literaturze medycznej¹, internista Wendy nie wydawał się tym specjalnie przejęty.

- Miałam wszystkie objawy, miałam charakterystyczny rumień wędrujący, a on i tak powiedział, że nie może nic zrobić, bo przecież w badaniach wyszło, że nie mam boreliozy - żali się Wendy.

Udała się więc na konsultację do lekarza w innej placówce - a potem jeszcze do pięciu kolejnych - ale za każdym razem słyszała to samo. Nikt nie chciał jej leczyć na boreliozę, bo test ELISA dał negatywny wynik. Nic nie zmieniło oficjalne stanowisko brytyjskiego Narodowego Instytutu Zdrowia i Opieki Zdrowotnej, które głosi, że wykonywanie badań nie jest konieczne u pacjentów z tzw. rumieniem wędrującym (jak u Wendy), gdyż jego wystąpienie samo w sobie stanowi doskonałą diagnozę kliniczną².

Nawet lekarz specjalista chorób zakaźnych w Szpitalu Generalnym w Leeds zapewniał ją, że jeśli test da wynik negatywny, to "absolutnie nie może być to borelioza".

Wynik pozytywny

Wówczas Wendy doszła do wniosku, że czas najwyższy wziąć sprawy w swoje ręce.

Zaczęła więc poszukiwać alternatywnych metod leczenia boreliozy i w ten sposób odkryła specjalną dietę wykluczającą wszelkie cukry, gluten, drożdże i mleko krowie, opierając się zamiast tego na świeżym, ekologicznym pożywieniu, zwłaszcza owocach i warzywach.

Po miesiącu stosowania nowej diety Wendy zauważyła u siebie poprawę.

- Wreszcie byłam w stanie podnieść się rano z łóżka – wspomina.

Podczas prowadzonego na własną rękę śledztwa Wendy natknęła się na Breakspear Medical Group, klinikę w hrabstwie Hertfordshire, specjalizującą się w leczeniu chorób sezonowych, w tym boreliozy. Klinika ta ma w swojej ofercie cały wachlarz precyzyjnych testów na tę chorobę, dlatego też Wendy, po uprzedniej konsultacji z tamtejszym lekarzem, została skierowana na badanie reakcji łańcuchowej polimerazy (PCR), które pozwala wykryć obecność DNA bakterii wywołujących boreliozę.

Próbka krwi Wendy pobrana do badania PCR została przetransportowana do laboratorium IGeneX w Kalifornii, przodującego w  najnowocześniejszych testach wykrywających boreliozę - i w końcu obecność choroby została potwierdzona.

Nareszcie, 4 lata po wystąpieniu rumienia, Wendy otrzymała rzetelną odpowiedź. Jednak lekarze publicznej ochrony zdrowia nadal odchodzili sceptycznie do wyników badań przeprowadzonych prywatnie.

Wendy zaczęła wówczas stosować dietę i inne zalecenia wydane jej w klinice Breakspear. Przepisano jej też lek o nazwie Artesunat oraz kilka suplementów diety, w tym tzw. koci pazur (Uncaria tomentosa), przeciwutleniacz resweratrol, naturalnie występujący w skórce czerwonych winogron, oraz glutation, białko niezbędne organizmowi do samooczyszczania.

Artesunat (pochodna artemizyniny) to składnik aktywny chińskiego zioła Artemisia annua, stosowany powszechnie jako lekarstwo na malarię. Niektórzy eksperci są jednak zdania, że związek ten wykazuje też zdolność leczenia wielu innych chorób, w tym boreliozy.

Wkrótce po tym, jak Wendy rozpoczęła terapię, duża część nękających ją objawów zniknęła, przede wszystkim nocne poty, zawroty głowy i dezorientacja, czyli symptomy kojarzone często z babeszjozą - chorobą wywoływaną przez podobnego do malarii pierwotniaka często towarzyszącego boreliozie i również przenoszonego przez kleszcze.

Pewne badanie laboratoryjne wykazało, że Artesunat skutecznie hamuje również rozwój tego właśnie pierwotniaka, dlatego też może okazać się pomocny w leczeniu babeszjozy³.

Skuteczne leczenie

Stan zdrowia Wendy znacznie się polepszył, ale wciąż cierpiała z powodu bólu w całym ciele. W końcu zdecydowała się poprosić o pomoc sąsiadkę o imieniu Olwen, pielęgniarkę z wykształcenia, która prowadziła okoliczną klinikę leczenia bólu.

Olwen zastosowała u Wendy terapię laserem Scalar Wave, w którym wykorzystano technologię niskoenergetycznego ("zimnego") lasera oraz fale elektromagnetyczne. Jakimś cudem terapia zadziałała.

- Trzeciego dnia cały ból zniknął jak ręką odjął - mówi Wendy. – To było niesamowite.

Wendy jest zdania, że terapia laserowa wyleczyła ją również z palpitacji serca i innych dolegliwości ze strony układu krążenia, które jej doskwierały. Posługiwała się ręcznym aparatem EKG, aby obserwować wszelkie nieregularności w pracy swojego mięśnia sercowego, dlatego też od razu zauważyła, że dolegliwości zniknęły po rozpoczęciu terapii laserem.

Zainwestowała więc we własny laser Scalar Wave, który stosuje teraz za każdym razem, gdy jakieś symptomy powrócą - i na sobie, i na swoim psie Charliem.

Dzięki Olwen Wendy dowiedziała się też o terapii biorezonansem, którą wkrótce potem zaczęła stosować średnio raz w miesiącu.

- Siedzę sobie po prostu w fotelu, podłączona do maszyny od biorezonansu, a terapeutka jest w stanie dokładnie stwierdzić, gdzie w moim organizmie czai się jaka bakteria, i to wyłącznie dzięki wibracji fal elektromagnetycznych o odpowiedniej częstotliwości. I właśnie te wibracje atakują bakterie, co jest znacznie bardziej precyzyjne niż laser Scalar Wave.

- Przy każdej comiesięcznej wizycie terapeutka pracuje nad innym narządem wewnętrznym, a ja za każdym razem czuję się coraz lepiej.

Powrót do równowagi

Istnieje jednak jeszcze jeden rodzaj terapii, który Wendy uważa za kluczowy dla swojego powrotu do zdrowia. Mowa tu o homeopatii. Mimo że pozostałe metody lecznicze pozwoliły jej pozbyć się objawów dręczących ją przez całe lata, nie poradziły sobie z pewnymi zaburzeniami równowagi w obrębie jej organizmu. Borykała się bowiem z powracającą infekcją drożdżakami Candida, którą zwalczyły dopiero Rhus Tox oraz Bryonia, lekarstwa przepisane przez homeopatę.

Efekty były tak spektakularne, że Wendy postanowiła sama szkolić się w dziedzinie homeopatii, aby pomagać sobie oraz innym.

Wendy ocenia obecnie, że udało jej się wyleczyć z boreliozy w 99%. Postrzega też całe doświadczenie jako coś pozytywnego, dzięki niemu odkryła bowiem, że ma talent do poszukiwań i badań, a dziś uczy się zawodu prywatnego detektywa, którym ma zamiar zajmować się obok homeopatii.

- Ta cała przygoda to była prawdziwa jazda bez trzymanki, ale dzięki niej odszukałam swoją biologiczną mamę, odkryłam w sobie nowe talenty i znalazłam nową ścieżkę kariery - mówi.

To niesamowite, co można odkryć przy odrobinie wysiłku.

W kleszczach choroby

Tradycyjnie borelioza definiowana jest jako choroba zakaźna wywoływana przez krętki Borrelia burgdorferi (BB). Jednak zdaniem dra Josepha Burrascano należy myśleć o niej jako o chorobie wynikającej z ukąszenia kleszcza - ta szersza definicja obejmuje zakażenie nie tylko BB, ale i innymi patogenami przenoszonymi przez kleszcze.

Borelioza z Lyme przebiega w dwóch fazach: wczesnej (stadium zakażenia ograniczonego i rozsianego) oraz późnej (stadium zakażenia przewlekłego)¹. Pierwszym objawem zakażenia BB jest rumień wędrujący, który pojawia się po okresie wylęgania trwającym 3-32 dni. Niestety, nawet w 1/3 przypadków rumień w ogóle się nie ujawnia, a krętki BB wnikają do węzłów chłonnych lub za pośrednictwem krwi przenoszą się do różnych narządów (stawów, mózgu, siatkówki czy mięśni².

W fazie zakażenia przewlekłego pojawiają się zmiany narządowe o charakterze neurologicznym lub reumatologicznym. Jako dominujące objawy wymienia się zmęczenie, bóle kostno-mięśniowe oraz zaburzenia funkcji poznawczych³, utrzymujące się ponad 12 miesięcy.

W leczeniu choroby kluczowy jest pierwszy jej etap, ponieważ brak skutecznej diagnostyki i wdrożenia terapii powodują, że infekcja przejdzie w niezwykle trudną do kontrolowania postać przewlekłą. Niestety na świecie właściwie rozpoznaje się zaledwie 1 na 7 przypadków boreliozy⁴. Wynika to w głównej mierze z niespecyficznych objawów choroby i niejednoznacznych badań diagnostycznych. Medycyna nie dysponuje testem, który z całą pewnością potwierdziłby boreliozę lub zaprzeczył jej wystąpieniu. Dlatego diagnozę stawia się w oparciu o stan kliniczny pacjenta (objawy sugerujące chorobę), dane z wywiadu i badania serologiczne.