Nasze magazyny
Przy tak wielkim wyborze dobranie właściwego preparatu często wymaga czasu i cierpliwości. Niekiedy problem nadciśnienia rozwiązuje dopiero równoczesne stosowanie kilku z nich.
1. Leki moczopędne (diuretyki) - popularne leki przy nadciśnieniu
Pomagają pozbyć się za pomocą nerek nadmiaru sodu i wody. Prowadzi to do zagęszczenia krwi, a tym samym zmniejszenia jej objętości (fizycznie jest jej mniej), co w rezultacie obniża ciśnienie.
Leki moczopędne dzielą się na trzy rodzaje, zależnie od sposobu działania:
- tiazydy,
- diuretyki oszczędzające potas,
- diuretyki pętlowe.
Przedstawiciele grupy tiazydów wykazują mniejsze działanie uboczne, zwłaszcza gdy są stosowane w małych dawkach we wczesnej terapii nadciśnienia. Istnieją też diuretyki kombinowane, które łączą różne ich rodzaje.
2. Beta blokery leczą nadciśnienie
Beta blokery zmniejszają siłę i częstość uderzeń serca. Serce pompuje wtedy mniej krwi do naczyń krwionośnych, więc ciśnienie się obniża.
3. Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE) obniżają ciśnienie krwi
Inhibitory ACE ograniczają produkcję hormonu angiotensyny II, odpowiedzialnego za zwężanie się naczyń krwionośnych. Dzięki temu krew łatwiej krąży, co powoduje obniżenie ciśnienia.
4. Antagoniści receptora angiotensyny II (ARB) pomagają przy nadciśnieniu
Leki z tej grupy również chronią naczynia krwionośne przed działaniem angiotensyny II. Hormon ten zwęża naczynia krwionośne wskutek wiązania się z odpowiednimi receptorami znajdującymi się w samych naczyniach. Antagoniści receptora angiotensyny II zapobiegają temu, następuje więc obniżenie ciśnienia krwi.
5. Antagoniści kanału wapniowego obniżają ciśnienie krwi
|
| Fot. Archiwum |
Aby nastąpił skurcz mięśnia, musi dojść do przepływu wapnia w komórkach mięśniowych. Antagoniści kanału wapniowego powstrzymują wnikanie wapnia w głąb komórek mięśni gładkich serca i naczyń krwionośnych. To zmniejsza siłę uderzeń serca oraz rozkurcza naczynia krwionośne. W rezultacie obniża się ciśnienie krwi.
6. Alfa blokery i Alfa-beta blokery w leczeniu nadciśnienia
Nasz organizm pod wpływem stresu lub przewlekłych chorób produkuje hormon zwany katecholaminą. Posiada on zdolność wiązania się z receptorami alfa-adrenergicznymi (stanowią je mięśnie wokół niektórych naczyń krwionośnych). Gdy to ma miejsce, następuje skurcz mięśnia, zwężenie naczyń krwionośnych i zwiększenie ciśnienia krwi. Alfa blokery zapobiegają wiązaniu się katecholaminy z receptorami alfa, tak więc krew może swobodnie krążyć, a ciśnienie się obniża. Alfa-beta blokery zmniejszają częstotliwość i siłę uderzeń serca na tej samej zasadzie co beta blokery.
7. Agoniści receptorów Alfa-2 przy nadciśnieniu
Podobnie jak inni agoniści receptorów alfa, te leki również zmniejszają aktywność układu współczulnego, który odpowiada za wzrost ciśnienia krwi. Podstawowa różnica między nimi a innymi agonistami receptorów alfa polega na tym, że skupiają się tylko na jednym typie receptorów alfa. To pierwsza linia terapii stanu przedrzucawkowego, jako że leki te stanowią mniejsze ryzyko dla matki i płodu.
8. Leki działające ośrodkowo obniżają ciśnienie krwi
Powstrzymują one mózg przed wysyłaniem do układu nerwowego sygnałów, które mogłyby prowadzić do uwolnienia katecholaminy, przyspieszenia pracy serca oraz zwężenia naczyń krwionośnych. Dzięki temu krew łatwiej przepływa przez naczynia krwionośne, co obniża ciśnienie krwi.
9. Leki hamujące układ współczulny
Ta grupa leków blokuje pewne chemiczne przekaźniki w mózgu, co zapobiega skierowaniu do mięśni gładkich sygnału skurczu. Stosuje się je tylko wtedy, gdy terapie innymi lekami zawiodą.
10. Leki rozkurczające mięśnie gładkie
Leki te rozkurczają mięśnie ścian naczyń krwionośnych, zwłaszcza małych arterii, czyli arterioli, co umożliwia krwi łatwiejszy przepływ i przyczynia się do obniżenia ciśnienia.
