Stany zapalne - naturalne sposoby leczenia

Zapalenie przewodu pokarmowego - naturalne sposoby leczenia

Aloes

Jeżeli borykasz się z zapaleniem przewodu pokarmowego, po pierwsze zaopatrz się w aloes. Jest on środkiem, który bardzo skutecznie łagodzi podrażnienia żołądka i jelit, a także wzmacnia i przyspiesza proces ich regeneracji. Ponadto łagodzi dolegliwości występujące przy nieżycie żołądka czy jelicie drażliwym poprzez udział w procesie pozbycia się toksycznych odpadów organizmu, mających wpływ na podwyższenie poziomu stanu zapalnego. Jest to bardzo istotne, ponieważ nadmiar niestrawionych produktów przemiany materii może doprowadzić do uszkodzenia błony śluzowej przewodu pokarmowego. Żel z aloesu działa kojąco na śluzówkę jelit i korzystnie wpływa na ich pracę.

W przypadku występowania zespołu jelita drażliwego aloes działa nie tylko przeciwzapalnie, ale także tonizująco i gojąco. Stąd poleca się go także w przypadku wrzodziejącego zapalenia jelita grubego oraz chorobie Leśniowskiego-Crohna. Żel z aloesu ma także właściwości działające przeciwko nadkwasocie, dlatego jest pomocny w zwalczaniu zgagi i refluksu żołądka. Warto pić nie tylko sam żel, ale także sok z aloesu.

Zazwyczaj przyjmuje się go pół godziny przed posiłkiem w celu utworzenia swoistej warstwy ochronnej dla przewodu pokarmowego, co jest szczególnie cenne w przypadku stanu zapalnego błony śluzowej lub wrzodów żołądka.

W przypadku stosowania aloesu w chorobach przewodu pokarmowego warto zwrócić uwagę, aby żel czy sok nie zawierały w swoim składzie aloiny, która odznacza się silnym oddziaływaniem przeczyszczającym.

Boswallia, malwa

W leczeniu stanu zapalnego układu pokarmowego sukcesy odnosi również <boswellia, ze względu na łagodzenie podrażnień błony śluzowej jelit. Składniki przeciwzapalne znajdujące się w ekstraktach z żywicy boswellii neutralizują stan zapalny odpowiedzialny za rozwój wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Zaleca się, aby suszony ekstrakt przyjmować 2 - 3 razy dziennie. Ekstrakt z żywicy boswellii dodatkowo ma działanie antyoksydacyjne. Blokując powstawanie wolnych rodników, przyczynia się do obniżenia ogólnego stanu zapalnego w organizmie.

Także ślaz zaniedbany, znany także jako malwa, odznacza się wyjątkowymi właściwościami przeciwzapalnymi, wpływając dobroczynnie na stan jelit. Zawiera on wiele witamin, soli mineralnych, antocyjanów i garbników, dlatego tak bardzo wskazany jest przy wystąpieniu stanów zapalnych układu pokarmowego. Malwa łagodzi objawy nieżytu żołądka i zapalenia jelita grubego, działając na te narządy przeciwskurczowo, uspokajająco, a także zmiękczająco. W zapaleniu błony śluzowej przewodu pokarmowego, wrzodach żołądka i jelit nie ma sobie równych. Ślaz okazuje się pomocny również przy zaparciach.

Warto pić napar ze ślazu malwy, który przygotowuje się, zalewając 1 łyżeczkę suszonego surowca jedną szklanką wrzątku i pozostawia do zaparzenia na 10- 15 minut. Następnie odcedza i wypija. Należy przyjmować 2- 3 szklanki dziennie przed posiłkami.

Rumianek, tatarak

Szczególnie korzystnie na wszelkie stany zapalne układu pokarmowego wpływa rumianek, który jest bezpiecznym ziołem od pierwszych dni życia. Ze względu na liczne prozdrowotne właściwości warto przygotować smaczny napar z rumianku, który działa kojąco oraz uspokajająco na mięśnie gładkie jelit, a także rozkurczowo i przeciwzapalnie. Dzięki zawartemu w kwiatach śluzowi oraz olejkom eterycznym, rumianek chroni błonę śluzową przewodu pokarmowego. Jest wyjątkowo skuteczny w przypadku zachorowań na wrzody oraz nieżyt żołądka, a przy okazji poprawia trawienie.

Aby przygotować napar z rumianku zalewa się 1 łyżeczkę suszonych koszyczków rumianku szklanką wrzątku. Następnie pozostawia do zaparzenia na ok. 10 minut. Po odcedzeniu, napar pije się małymi łykami. W ciągu doby można wypijać kilka szklanek smacznego i zdrowego naparu.

Także kłącze tataraku znajduje zastosowanie przy osłabieniu funkcji narządów trawiennych, w niedomaganiach żołądka i jelit, wzdęciach i kolkach jelitowych. Jest doskonałym środkiem na odflegmienie żołądka i jelit. Można zalecać go osobom przy osłabieniu układu pokarmowego, złej przemianie materii oraz z celiakią w trawiennych dolegliwościach.

Tatarak leczy zaburzenia żołądkowe i jelitowe, bez względu na to, czy są uporczywe, zadawnione czy złośliwe. Dotyczy to nie tylko żołądka i jelit, ale również wątroby, woreczka żółciowego i trzustki. Pomaga przy nadmiarze kwasu żołądkowego oraz wrzodach dwunastnicy. Ważne, aby przestrzegać jednej podstawowej zasady - herbatkę z tataraku sporządzamy jako wyciąg na zimno. Po 12 godzinach naciągania lekko podgrzewamy w kąpieli wodnej. Popijamy małymi łykami w ciągu dnia, najlepiej na kwadrans przed każdym posiłkiem.

Nagietek lekarski, arcydzięgiel, lukrecja, len

Tymczasem nagietek lekarski stosowany wewnętrznie jako napar, pomoże w schorzeniach przewodu pokarmowego, skurczach i wrzodach żołądka, zapaleniu jelita grubego, obrzękach, a nawet krwiomoczu, ponieważ działa oczyszczająco i przeciwzapalnie. Należy przyjmować 2- 3 szklanki dziennie.

W stanach zapalnych układu pokarmowego, w szczególności przy nieżytach żołądka pomocne okażą się również: korzeń arcydzięgla i lukrecji oraz nasiona lnu.

Zapalenie jamy ustnej - naturalne sposoby leczenia

Zapalenie jamy ustnej jest stosunkowo częstą dolegliwością, na szczęście istnieje wiele leczniczych ziół do użytku wewnętrznego i zewnętrznego, które pomogą zlikwidować ból i zaczerwienienie wywołane stanem zapalnym.

Szałwia lekarska, rumianek

Przede wszystkim warto sięgnąć po szałwię lekarską, która jest doskonałym remedium na wszelkie stany zapalne gardła i jamy ustnej, a także przy zapaleniu migdałków i wrzodziejących zębach. Napar z szałwii sporządzamy z 1 łyżeczki ziół, którą zaparza się 125 ml wrzątku z dodatkiem pół łyżeczki sody oczyszczonej i kilku kropel cytryny. Zamiast sody można dodać kilka kropel propolisu, pod warunkiem, że nie jesteśmy na niego uczuleni. W przypadku stanów zapalnych jamy ustnej i gardła szałwię stosuje się zewnętrznie jako płukanki, ewentualnie okłady.

Macierzanka, arnika górska

Także rumianek, podbiał, macierzanka oraz babka lancetowata i pięciornik kurze ziele dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym mogą być z powodzeniem stosowane w chorobach zapalnych jamy ustnej i gardła. Sporządza się z nich płukanki ziołowe (napar z 1 łyżeczki suszu na 0,5 szklanki wrzącej wody). Tylko w przypadku pięciornika kurzego ziela, sporządza się wywar z kłącza.

Z pewnością pomocne okażą się także płukanki na bazie aloesu, które skutecznie złagodzą zaczerwienione dziąsła i stany zapalne jamy ustnej. Wystarczy rozcieńczyć dwie łyżki spożywczego żelu z aloesu w wodzie i zastosować go jako płukankę. W ten sposób można także pozbyć się bakterii powodujących nieświeży oddech. Zastosowanie żelu z aloesu bezpośrednio na miejsca dotknięte zmianami zapalnymi w jamie ustnej ma działanie antybakteryjnie. Można go zmieszać z miodem dla zwiększenia efektu terapeutycznego.

Doskonałym środkiem przy stanach zapalnych gardła i jamy ustnej, szczególnie podczas anginy ropnej, jest rzepik pospolity. Z ziela sporządza się napary do użytku wewnętrznego oraz płukanki, które nie tylko usuwają oznaki choroby, ale również mogą być stosowane profilaktycznie u osób pracujących zawodowo głosem.

Arnika górska, dzięki swoim właściwościom bakteriobójczym pomaga zwalczać zapalenie jamy ustnej, w tym owrzodzenie dziąseł. Jest też skutecznym środkiem na afty. Wyłącznie do stosowania zewnętrznego.

Stany zapalne skóry - naturalne sposoby leczenia

Skóra ludzka stanowi barierę ochronną przed grzybami i bakteriami, dlatego potrzebuje szczególnej pielęgnacji. Zaproponowane środki mają właściwości odkażające i antybakteryjne, a także tonizujące i ochraniające.

Aloes

Aloes odznacza się wyjątkowo korzystnymi właściwościami kojącymi zaczerwienienia, podrażnienia czy pieczenie skóry. Nie tylko odbudowuje naskórek, ale również służy do codziennej pielęgnacji skóry. Sprawdzi się przy ostrych zapaleniach skóry, takich jak na przykład łuszczyca. Miąższ aloesu pomaga utrzymać odpowiednią ilość wody w skórze, nie dopuszczając do jej przesuszenia. Szczególnie cenną właściwością aloesu jest produkowanie acemannanu, czyli cukru stymulującego wytwarzanie kolagenu - białka utrzymującego elastyczność naskórka.

Aloes spowalnia procesy starzenia się tkanek, hamując jednocześnie tworzenie się zmarszczek. Ponadto sprawdza się przy otarciach i małych ranach, przyspieszając ich gojenie. W związku z właściwościami łagodzącymi ból oraz nawilżającymi jest szczególnie cenny jako środek wspomagający gojenie oparzeń oraz przy rumieniu. Wspomaga rekonstrukcję uszkodzonej warstwy hydrolipidowej skóry. Pomoże także w leczeniu atopowego zapalenia skóry.

Aloes hamuje rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych, powodujących stany zapalne, jak również wzmacnia system odpornościowy skóry. W przypadku wystąpienia grzybicy poleca się ciepłą kąpiel z dodatkiem 8 łyżek soku z aloesu.

Nagietek lekarski, arnika górska  

Nagietek lekarski również znajduje zastosowanie przy wszelkiego rodzaju stanach zapalnych skóry, liszajach, wrzodziejących i ropnych ranach, a nawet oparzeniach i odmrożeniach. Jest bardzo przydatny przy grzybicy stóp. W powyższych przypadłościach stosuje się maść nagietkową, którą można wykonać samodzielnie: podgrzej 4 kopiaste garście świeżego ziela (liście, łodygę i kwiaty) w 500 g smalcu, aż zaczną skwierczeć.

Następnie zdejmij z patelni i pozostaw pod przykryciem od 12 - 24 godzin. Po tym czasie ponownie podgrzej, a następnie przecedź przez lnianą ściereczkę i zamknij w szczelnym pojemniku. Należy smarować chore miejsca kilka razy dziennie.

Z kolei arnika górska to roślina, która pomaga skutecznie w leczeniu siniaków z towarzyszącym obrzękiem oraz wszelkiego rodzaju kontuzji. Przyspiesza proces wchłaniania krwi gromadzącej się pod skórą w wyniku uderzenia oraz zmniejsza pojawiającą się opuchliznę. Dzieje się to dzięki zawartym w niej glikozydom, czyli substancjom zwężającym naczynia krwionośne. Właściwości dezynfekujące, przeciwbólowe i przeciwzapalne arniki powodują łagodzenie bólu, jak również opuchlizny występującej po uderzeniu oraz hamują gromadzenie się płynów pod skórą, mogących doprowadzić do stanu zapalnego.

Okłady z arniki w znaczny sposób mogą przyspieszyć wchłanianie się krwiaków i łagodzą dolegliwości bólowe. W tym celu należy przygotować wywar z suszonych liści i kwiatów arniki, zalewając je zimną wodą (2 łyżki suszu na 1 litr wody) i doprowadzić do wrzenia. Gotować 5 minut. Po zdjęciu z ognia postawić na 5 minut do naciągnięcia, a następnie odcedzić. Czystą gazę namoczoną w wywarze przykładamy na 20 minut do bolącego miejsca. Należy jednak zwrócić uwagę, aby skóra nie była zraniona.

Arnikę można stosować także do zwalczania problemów skórnych ze względu na jej właściwości regenerujące, przeciwzapalne i tonizujące. Często arnika jest wykorzystywana w leczeniu trądziku, wyprysków oraz innych problemów skórnych wywołanych infekcjami bakteryjnymi oraz stanami zapalnymi mieszków włosowych i gruczołów łojowych. Należy używać naparów lub wywarów jako tonika do twarzy.

Drzewo herbaciane

Podobne właściwości ma również olejek z drzewa herbacianego, który nie ma sobie równych w zwalczaniu stanów zapalnych skóry wywołanych bakteriami. Olejek jako jedyny nie wymaga rozcieńczenia, ale należy go stosować punktowo. Jest również niezastąpionym środkiem przy problemach skórnych głowy: zarówno łupieżu, jak i swędzeniu, zaczerwienieniu skóry. Olejek z drzewa herbacianego wmasowuje się w skórę głowy, a po upływie 2 godzin myje głowę. Przy uporczywych dolegliwościach można wtarty olejek pozostawić na noc, a rano umyć głowę.

Mięta, wierzba biała

Przy nadmiernym łojotoku skóry głowy można zastosować płukankę z 10 kropel olejku miętowego i soku wyciśniętego z połówki cytryny dodawanych do szklanki ciepłej wody. Tak sporządzony cytrynowo-miętowy tonik działa oczyszczająco i odświeżająco na owłosioną skórę głowy.

W przypadku wystąpienia stanów zapalnych skóry, objawiających się nadprodukcją łoju, wybroczynami oraz plamami skórnymi, stosuje się korę wierzby białej ze względu na jej właściwości przeciwzapalne. Kwas salicylowy znajdujący się w korze wierzby często jest wykorzystywany w produkcji kremów i płynów kosmetycznych przeznaczonych do skóry zniszczonej lub do włosów z łupieżem.

Tonik przygotowany na bazie kory wierzby białej skutecznie łagodzi stany zapalne gruczołów łojowych, wywołujące zaczerwienienia i zanieczyszczające skórę. Wywar przygotowuje się, zalewając łyżeczkę kory 250 ml zimnej wody i doprowadzając do wrzenia. Po 15 minutach od zagotowania odcedza się i pozostawia do ostygnięcia. Następnie dodaje się sok z połowy cytryny. Należy smarować tak przygotowanym tonikiem skórę wieczorem, przed pójściem spać, wykorzystując do tego celu płatki kosmetyczne.

Boswellia, bratek

W przypadku stanów zapalnych skóry dobrze sprawdzają się olejki eteryczne z boswelli. Należy wówczas rozcieńczyć 2 krople olejku w dużej łyżce olejku roślinnego dobrej jakości i smarować nim skórę, masując aż do całkowitego wchłonięcia.

Wiele kobiet cierpi na schorzenie zwane cellulitem, czyli na stan zapalny tkanek podskórnych, wywołujący odwodnienie i wizualne wrażenie "pomarańczowej skórki”. Jego skutkiem jest opuchlizna i retencja płynów w chorobowo zmienionym miejscu. Tkanki dotknięte cellulitem skutecznie oczyszcza liść brzozy. W takich sytuacjach należy przygotować napar, zalewając łyżeczkę suszu szklanką wrzątku. Po kwadransie zioła odcedzamy, a następnie wypijamy jeszcze ciepłe. Pamiętajmy jednak o tym, że liść brzozy należy pić przez krótki okres czasu. Dodatkowo brzozy powinny unikać osoby uczulone na kwas salicylowy.

Skóra poparzona przez nadmierną ekspozycję na promieniowanie słoneczne lub cierpiąca z powodów stanów zapalnych, takich jak trądzik czy plamy skórne, potrzebuje wsparcia naparu z kwiatów bratka. Nadaje się on do stosowania wewnętrznego poprzez stymulowanie krążenia obwodowego i eliminację toksyn oraz zewnętrznego w postaci okładów poprzez działanie kojące i zmiękczające.

W celu przygotowania naparu należy zalać wrzątkiem dwie łyżeczki suszonych kwiatków bratka. Parzyć przez 10 minut. Następnie odcedzić i pić 1- 3 razy dziennie między posiłkami. Aby zrobić napar do przygotowania okładów, należy podwoić porcję surowca: 4 łyżeczki kwiatków bratka wrzuca się na 250 ml gotującej się wody i trzyma na ogniu przez ok. 1 minutę. Następnie odstawia na 15 minut do naciągnięcia. Po ostygnięciu można przygotowywać okłady, używając do tego celu płatków kosmetycznych.

Babla lancetowata, podbiał pospolity, pięciornik kurze ziele

Bardzo pomocnym zielem przy wszelkich dermatozach i stanach zapalnych, także okolic intymnych, jest babka lancetowata. Pomoże przy otwartych ranach i skaleczeniach, jak również przy stanach zapalnych z objawami swędzenia i opryszczką.

Podobne działanie wykazuje pięciornik kurze ziele stosowany w szczególności przy ropnych i alergicznych zapaleniach skóry oraz do pielęgnacji sromu po porodzie. Także podbiał pospolity hamuje stany zapalne skóry oraz reguluje czynności gruczołów łojowych, zapobiegając ich zaczopowaniu i nadmiernemu rogowaceniu. Dodatkowo chroni skórę przed nadmierną utratą wilgoci i przyśpiesza gojenie ran.

Zapalenie dróg oddechowych - naturalne sposoby leczenia

Czarny bez

Z pewnością w pokonaniu przykrych objawów przeziębień czarny bez nie ma sobie równych ze względu na swoje właściwości przeciwbólowe i przeciwzaplane. Zarówno kwiaty, jak i owoce tego surowca zielarskiego wykazują działanie lecznicze przy zapaleniach górnych dróg oddechowych. Owoce czarnego bzu są dodatkowo bogate w witaminę C oraz wykazują działanie napotne, silnie rozgrzewają organizm. Spożywanie soku z czarnego bzu przyniesie również natychmiastową ulgę w męczącym kaszlu oraz uspokoi zmęczone odruchem kaszlu płuca.

Sok z czarnego bzu przyjmujemy zawsze na ciepło (jednorazowa dawka podgrzanego w kąpieli wodnej bzu czarnego to 15 ml). Przy męczącym kaszlu można przyjmować określoną dawkę nawet co godzinę, aż do ustąpienia męczących objawów. Profilaktycznie przyjmuje się 1- 2 razy dziennie. Ważne, aby unikać spożycia świeżych owoców, ponieważ działają lekko trująco i mogą wywoływać dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Z kwiatów przygotowuje się przepyszny syrop, który służyć będzie w schorzeniach grypowych, zapaleniu oskrzeli i pomocniczo przy kaszlu (także do płukania jamy ustnej). Kwiat bzu czarnego jest także środkiem wzmacniającym i uszczelniającym naczynia krwionośne.

Krwawnik, rumianek  

Zapaleniu dróg oddechowych towarzyszy często wysoka temperatura. Błędem popełnianym przez większość z nas jest zbijanie temperatury lekami syntetycznymi. Gorączka jest reakcją fizjologiczną organizmu wywołaną przez stan zapalny. W tym przypadku zamiast walczyć z gorączką należy właściwie ją stymulować przez zastosowanie mieszanki ziołowej na bazie krwawnika i rumianku. 1 łyżeczkę mieszanki zalewamy szklanką wrzącej wody i parzymy przez 10 minut. Napar podaje się lekko ostudzony, nigdy nie gorący. W ciągu doby przyjmuje się do trzech szklanek herbatki.

Rumianek stosuje się także z powodzeniem pod postacią inhalacji przy nieustępującym katarze, bólu głowy wywołanym niedrożnymi zatokami oraz bólu klatki piersiowej spowodowanym kaszlem. Wykonuje się je następująco: 1 czubatą łyżkę stołową zalewa się ok. 1 litrem wrzątku. Inhalacje można powtarzać kilkakrotnie w ciągu dnia. Przyniosą natychmiastowe poczucie ulgi i usuną z głowy uczucie napięcia i ból.

Macierzanka, babka lancetowata

Przy wszelkich schorzeniach górnych, a także dolnych dróg oddechowych, tj. zapaleniu oskrzeli i płuc, a nawet krztuścu z towarzyszącym silnym zaflegmieniem ulgę przyniesie ziele macierzanki i liść babki lancetowatej. Napar sporządza się następująco: miesza się dwa zioła w równych proporcjach, a następnie 1 łyżeczkę mieszanki zalewa się szklanką wrzątku z dodatkiem plasterka cytryny (koniecznie bez skórki) i parzy pół minuty. Po odcedzeniu należy pić na gorąco 3- 4 razy na dobę stopniowo zmniejszając dawkę w miarę poprawy stanu zdrowia. Dzięki tej mieszance raz na zawsze zapomnisz o antybiotykach.

Podbiał pospolity, tymianek 

Kaszel i chrypka to często nieodłączne atrybuty stanu zapalnego górnych dróg oddechowych. Również na te dolegliwości ziołolecznictwo zna prostą odpowiedź. Jest nią ślaz zaniedbany, podbiał pospolity i tymianek. Kwiat ślazu wykazuje działanie osłaniające i zarazem przeciwzapalne na błony śluzowe, łagodząc odruch suchego kaszlu i chrypkę. Ślaz sprawdzi się również w zapaleniu krtani i oskrzeli oraz suchości w ustach, gardle i nosie. Należy go jednak przygotowywać jako wywar na zimno.

Pić lekko podgrzany w kąpieli wodnej. Z kolei podbiał pospolity znajdzie stałe zastosowanie szczególnie w stanach skurczowych dróg oddechowych na tle alergicznym oraz infekcji, przy grypie i astmie oraz objawach przeziębienia z towarzyszącym kaszlem. Pobudza on również wentylację płuc, dlatego doskonale sprawdzi się pod postacią gorących inhalacji.

Przy uporczywym kaszlu i chrypce przyjmuje się podbiał wewnętrznie w postaci bardzo ciepłych naparów z dodatkiem łyżki miodu. Przygotowanie naparu wykonać należy według tradycyjnej miary stosowanej w zielarstwie, czyli 1 łyżeczki ziół na 1 szklankę wrzącej wody.

Napar z tymianku okazuje się pomocny przy wszelkich nieżytach krtani i gardła, ponieważ aktywuje procesy odnowy nabłonków. Ma przy tym silne działanie wykrztuśne i przeciwkaszlowe. Dla spotęgowania efektu leczniczego w leczeniu kaszlu i chrypki można połączyć tymianek z podbiałem. Tymianek ze względu na swoje właściwości poronne nie powinien być stosowany przez kobiety w ciąży.

Czosnek, imbir

Przy wszelkiego rodzaju infekcjach dróg oddechowych nie zapominajmy również o czosnku i imbirze. Te dwie rośliny są uznawane za naturalne antybiotyki w walce z przeziębieniami i grypą. Obie rośliny mają silne właściwości antyseptyczne, antywirusowe i bakteriobójcze, a imbir wykazuje dodatkowo umiarkowane działanie przeciwbólowe.

Świeży imbir żuty kilka razy dziennie poradzi sobie z bólem gardła (jednak w zbyt dużych ilościach może wysuszać śluzówkę). Tymczasem badania nad czosnkiem wykazały, że działa on stymulująco na układ odpornościowy oraz jest środkiem silnie rozgrzewającym przy przeziębieniu i grypie. Polecany w leczeniu stanów zapalnych i zakażeń układu oddechowego. Lecznicza dawka świeżego czosnku wynosi 4- 5 g dziennie.

Czosnek niedźwiedzi, aloes, unceria

Równie wartościowe są kapsułki z wyciągami suchymi z czosnku lub z olejkiem czosnkowym lotnym. Podobne właściwości wykazuje bliski kuzyn czosnku - czosnek niedźwiedzi, który poprzez działanie odflegmiające niweluje trudności w oddychaniu. Ten smaczny i aromatyczny surowiec zielarski powinien stać się składnikiem wielu potraw w codziennej kuchni.

Regularne zażywanie żelu z aloesu pomaga wzmocnić odporność organizmu i przeciwdziała przeziębieniom spowodowanych przez wirusy, jak również zapaleniu gardła i krtani wywołanym przez bakterie, palenie papierosów, zanieczyszczenia powietrza czy nagłe zmiany temperatury. W stanach zapalnych górnych dróg oddechowych stosuje się miejscowo żel z aloesu lub w sprayu. W przypadku wystąpienia stanu zapalnego błony śluzowej nosa należy wsmarowywać żel w miejsca chorobowo zmienione minimum dwa razy dziennie.

Często występującą dolegliwością w okresie jesienno-zimowym jest zapalenie zatok, będące wynikiem przeziębienia. Ekstrakt z uncarii skutecznie je złagodzi. Ekstrakt z suszonego korzenia przyjmuje się przy kaszlu, gorączce czy bólu gardła, ale sprawdzi się też w zapaleniu zatok przynosowych. Właściwości przeciwzapalne uncarii skutecznie wspomagają proces leczenia oraz zapobiegają ewentualnym nawrotom. Należy zalać 5 g suszonej kory jedną szklanką wody, doprowadzić do wrzenia i gotować przez 15 minut. Następnie odcedzić i ostudzić. Pić po jednej szklance naparu z uncarii do trzech razy dziennie nie dłużej niż 2 tygodnie.

Zapalenie układu kostno-stawowego - naturalne sposoby leczenia

Arnika, czarci pazur, wierzba biała, boswellia

Arnika jest szczególnie pomocna w zwalczaniu stanu zapalnego stawów, bez względu na to, w jakiej formie występuje - maści czy żelu. Skutecznie łagodzi ból, zmniejsza opuchliznę i stan zapalny przy bólach kolan, jak i w artretyzmie. Dla polepszenia ruchomości stawów, jak również przyspieszenia wchłaniania się obrzęku, stosuje się masaże z wyciągu z arniki.

Podobne działanie do arniki w przypadku wystąpienia zapalenia stawów wykazuje czarci pazur. Ma on jednak znacznie mocniejsze działanie przeciwbólowe niż preparaty arnikowe. Często te dwa składniki można odnaleźć w maściach czy żelach stosowanych do złagodzenia stanu zapalnego.

Czarci pazur bardzo dobrze sprawdza się także w reumatyzmie i artretyzmie, łagodząc objawy tych chorób, a jego działanie jest porównywalne z powszechnie stosowanymi środkami farmakologicznymi stosowanymi w schorzeniach reumatycznych. Uśmierza ponadto bóle mięśniowe i kostne, pomaga zwłaszcza w stanach bólowych kręgosłupa. W dolegliwościach układu kostno-stawowego czarci pazur przyjmuje się przede wszystkim zewnętrznie pod postacią balsamu lub żelu.

Tymczasem w przypadku występowania reumatyzmu ulgę przynosi rozcieńczony wywar z kory wierzby białej, którą można stosować do kąpieli lub okładów. Wystarczy wówczas łyżeczkę kory zalać 100 ml wrzątku i odczekać kilka minut. Następnie odcedzić i dodać wywar do kąpieli. Można również zanurzać kończyny bezpośrednio w wywarze, pamiętając, aby nie był za gorący ani za zimny.

W przypadku występowania dolegliwości ze strony układu kostno-stawowego warto skorzystać z działania przeciwzapalnego boswellii. Szczególnie sprawdzi się w artozie, zapaleniu stawów i reumatyzmie. W przypadku artrozy czyli zapalenia kości i stawów, najbardziej wskazany jest suszony ekstrakt z boswelli.

Zazwyczaj przyjmuje się 200- 400 mg trzy razy dziennie przez 1 miesiąc. Suszony ekstrakt powinien zawierać minimum 65% kwasów boswelliowych. Wówczas zażywa się 1- 3 kapsułki dziennie. Stosowanie boswellii nie grozi żadnymi efektami ubocznymi. Jednak może ona wchodzić w reakcje z innymi przyjmowanymi lekami i warto zapytać o to lekarza prowadzącego, aby ustalić optymalne stężenie i dawkę preparatu.

Zapalenie mięśni i stawów - naturalne sposoby leczenia

Układ mięśniowo-szkieletowy jest często atakowany przez stany zapalne. Najbardziej powszechnymi przyczynami są urazy, kontuzje, naciągnięcia, nagły bądź długi wysiłek, przemarznięcie. Stany przewlekłe pojawiają się zazwyczaj, gdy układ odpornościowy jest nadwyrężony. Choroby reumatyczne, będące następstwem chronicznego zapalenia, występują aż w czterystu różnych odmianach. Podczas gdy artroza, jako schorzenie reumatyczne o charakterze niezapalnym, jest wynikiem zużycia chrząstki stawowej i wywołuje dotkliwe bóle oraz ogranicza ruchomość stawów, to już artretyzm wiąże się ze stanem zapalnym powierzchni stawowych.

Najczęściej występuje on jako reumatoidalne zapalenie stawów, atakując w pierwszej kolejności stawy rąk i stóp. Najważniejszym ziołem przy dolegliwościach mięśniowo-stawowych jest żywokost lekarski, znany w tradycji ludowej jako "żywy gnat”. Stosowany zewnętrznie w postaci maści lub nalewki doskonale poradzi sobie przy dolegliwościach reumatycznych, zapaleniu okostnej i obrzęku stawów, jak również przy zapaleniach kości, nawet ropnych, a nawet złamaniach kości. Pomoże przy przeciążonych mięśniach, a także zwichnięciach i skręceniach.

W korzeniu żywokostu znajduje się 1- 3% allantoiny, która pobudza regenerację tkanek, szczególnie nabłonkowej oraz działa przeciwzapalnie. Nalewkę żywokostową sporządza się, zalewając pocięte korzenie żytniówką i pozostawiając w słonecznym miejscu na 14 dni. Maść żywokostową przygotowuje się, podsmażając drobno pocięte korzenie żywokostu na patelni na kostce dobrego gatunkowo smalcu i pozostawia na noc. Rano całość ponownie ogrzewa, a następnie przecedza i przechowuje w szczelnym pojemniczku w lodówce.

Arnika, omułek zielonowargowy, tymianek

Nadwyrężonym mięśniom z pewnością pomoże powrócić do formy arnika. Nie tylko zmniejsza stan zapalny mięśni i regeneruje tkankę łączną, ale także zmniejsza dolegliwości bólowe. Stosuje się ją z powodzeniem na siniaki, bolące miejsca, skręcenia i stawy, które zostały dotknięte zapaleniem z powodu artrozy. Przy wystąpieniu stłuczeń lub przykurczów warto wykonać masaż z wykorzystaniem olejku na bazie arniki, który zmniejszy opuchnięcia, a przy tym zrelaksuje, odpręży, pomagając mięśniom wrócić do normy.

Wykonuje się go okrężnymi ruchami 2- 3 razy dziennie do całkowitego wchłonięcia olejku. Tymczasem żele i maści arnikowe są szczególnie polecane we wszelkich urazach mięśni i ścięgien, dlatego okazują się przydatne szczególnie dla osób uprawiających regularnie sport. Pamiętajmy o tym, że skóra, na którą nanosimy maść lub olejek arnikowy, nie powinna być zraniona.

Odkryciem ostatnich czasów jest także omułek zielonowargowy jako alternatywa dla odżywienia stawów i eliminacji stanów zapalnych. Omułek zielonowargowy jest bogaty w glikozaminoglikany, które są niezbędne przy tworzeniu się mazi stawowej oraz do budowy chrząstek. Ponadto wysoka zawartość kwasów omega-3 w omułku powoduje zahamowanie procesów zapalnych, a kwas krzemowy bierze udział w procesach przemiany materii w całym organizmie, mając korzystny wpływ także na narząd ruchu.

Koncentraty z omułków w formie kremów, maści i żelów mogą być nanoszone bezpośrednio na stawy podczas masażu. Omułek dostępny jest także w kapsułkach do przyjmowania doustnego przed albo w trakcie posiłku. Pozytywne efekty uzyskuje się przy dłuższym stosowaniu (kuracje minimum ośmiotygodniowe z dawkowaniem 0,5- 1,5 g dziennie).

W przypadku wystąpienia bólów mięśniowych oraz reumatycznych można także zastosować tymianek. Wówczas używa się olejku eterycznego przygotowanego z tymianku. Rozpuszcza się 2- 3 jego krople w łyżce oleju roślinnego, np. migdałowego, a następnie wmasowuje w skórę.

 

Zapalenie układu krwionośnego - naturalne sposoby leczenia

Pokrzywa zwyczajna, mniszek pospolity, orzech włoski

Zapalenie układu krwionośnego prowadzi do poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak zawały serca, udary, miażdżyca i inne. Na szczęście istnieje wiele ziół stosowanych z powodzeniem na schorzenia układu krwionośnego. Jedną z najbardziej wartościowych roślin leczniczych o właściwościach oczyszczających krew i zarazem krwiotwórczych jest pokrzywa zwyczajna. Dzięki wysokiej zawartości żelaza przywraca ona sprawność fizyczną i umysłową, przeciwdziała też anemii i dodaje energii. Polecana jest więc przy wszelkiego rodzaju problemach krążeniowych, zwężeniu naczyń krwionośnych i zaburzeniach dopływu krwi oraz w stanach wyczerpania fizycznego i psychicznego.

Szczególnie kobiety powinny stosować pokrzywę przy niedokrwistości i blednicy oraz wszelkich poważnych chorobach krwi. Dawką profilaktyczną jest napar z 1 łyżeczki liści pokrzywy na 1 szklankę wrzątku. Pokrzywę parzy się krótko, aby nie straciła swych cennych właściwości.

Doskonałym remedium nie tylko na oczyszczanie krwi, ale również na jej rozrzedzenie jest mniszek pospolity, zwany potocznie mleczem oraz liść orzecha włoskiego. Jedną czubatą łyżeczkę korzenia mniszka zalewa się na noc szklanką zimnej wody. Następnego dnia doprowadza się do wrzenia i przecedza. Wywar podzielić na dwie równe części, które spożywać należy 30 minut przed śniadaniem i po śniadaniu.

Tymczasem orzech włoski pije się w postaci naparów lub przyjmuje pod postacią nalewki, którą sporządza się z niedojrzałych, zielonych orzechów. Wódkę zwaną potocznie orzechówką sporządza się w następujący sposób: 20 niedojrzałych, pokrojonych w ćwiartki orzechów wrzuca się do słoika i zalewa 1 litrem żytniówki ok. 3- 4 cm nad warstwę orzechów. Słoik pozostawia na 2 do 4 tygodni na słońcu lub w ciepłym miejscu. Gotową nalewkę przecedzić, przelać do butelek i postawić w zacienionym miejscu. Spożywać po 1 łyżeczce dziennie.

Głóg, krwawnik pospolity, jemioła

Głóg jest rośliną o wyjątkowych walorach zdrowotnych. Kwiaty, liście i owoce głogu wykorzystywane są w profilaktyce i schorzeniach układu krążenia oraz przy wysokim ciśnieniu krwi. Kwiaty głogu zawierają m.in. flawonoidy i procyjanidy, fenolokwasy, aminy, fitosterole, garbniki, witaminę C i B, pektyny i sole mineralne. Związki flawonoidowe działają rozkurczowo na mięśnie gładkie jelit, macicę oraz naczynia krwionośne. Szczególne znaczenie ma to w przypadku naczyń wieńcowych, ponieważ zwiększa przepływ utlenionej krwi do mięśnia sercowego, co skutkuje ustąpieniem bólu i duszności.

Dzięki głogowi następuje uszczelnienie i wzmacnianie naczyń krwionośnych. Procyjanidy powodują zaś łagodne obniżenie ciśnienia tętniczego oraz poziomu lipidów i cholesterolu we krwi. Kwiat głogu zwiększa też wydajność pracy serca i ma korzystny wpływ na naczynia krwionośne w mózgu. Działanie kwiatów głogu można ocenić jako antyarytmiczne, kardioprotekcyjne, a więc ochronnie na mięsień sercowy oraz przeciwmiażdżycowe. Dodatkowo flawonoidy i fenole zawarte w głogu hamują stany zapalne. Podobne działanie mają owoce głogu, z tym że zawierają mniej flawonoidów, a więcej procyjanidyn. Jest w nich także witamina A i alkohol cukrowy.

Głóg znajduje więc szerokie zastosowanie w leczeniu i zapobieganiu chorobom układu krążenia. Przyjmuje się go pod postacią naparów lub wyciągów alkoholowych. Przepis na herbatkę z głogu: 1 łyżkę rozdrobnionego surowca zalewa się 1 szklanką wrzącej wody lub mleka, odstawia na 15 minut pod przykryciem, a następnie przecedza. Należy wypijać dwie porcje herbatki w ciągu dnia przez minimum 3 miesiące. Z kolei wyciąg alkoholowy z głogu stosuje się rozcieńczony w dawkach 10- 15 ml dwa razy dziennie.

Coraz częściej wykorzystywanym zielem służącym przeciwdziałaniu stanom zapalnym układu krążenia jest także krwawnik pospolity. Jego właściwości doceniają szczególnie ci, którzy borykają się z różnego rodzajami krwawień, płucnych, żołądka, dziąseł czy krwawiących hemoroidach. Krwawnik służy także oczyszczaniu krwi i produkcji nowych, zdrowych krwinek. Powinny go spożywać osoby z zaburzeniami krążenia. Znajdzie zastosowanie we wszystkich typowo kobiecych schorzeniach jako mający korzystny wpływ na narządy rodne. Krwawnik powinno się pić jako napar 1- 2 razy dziennie.

Także jemiołę stosuje się jako środek nasercowy i pobudzający krążenie. Dodatkowo wpływa ona pozytywnie na ciśnienie krwi, bez względu na to, czy jest zbyt wysokie, czy niskie. Dzięki temu normuje pracę serca i likwiduje uderzenia krwi do głowy, uczucie zawrotów głowy, szum w uszach czy zaburzenia widzenia. Jemioła przeciwdziała także wszelkim uszkodzeniom serca, wynikających ze stresu i szybkiego tempa życia.

Unormowanie krążenia wyciągiem z jemioły przyczynia się do usunięcia zaburzeń miesiączkowania i problemów z macicą. Warto ją stosować także przy dolegliwościach okresu przekwitania, takich jak kołatanie serca, częstoskurcz, czy uderzenia gorąca. Jemiołę można pić nawet przez kilka lat. Wyciąg na zimno przygotowuje się z jednej kopiatej łyżeczki na 1 szklankę zimnej wody i pozostawia się na noc do naciągnięcia. Rano lekko podgrzewa i pije do śniadania.

Aloes, borówka

Również aloes wpływa korzystnie na krążenie krwi. Zawarte w nim substancje przeciwutleniające pomagają zredukować ryzyko stanu zapalnego ścian naczyń krwionośnych, przyczyniając się do zahamowania tworzenia się blaszek miażdżycowych. Minimalizują tym samym ryzyko wystąpienia chorób układu sercowo - naczyniowego. Dzięki piciu czystego soku z liści aloesu można obniżyć poziom tłuszczów we krwi. Wystarczy przyjmować 50 ml soku dziennie, aby po miesiącu w znaczny sposób obniżyć poziom stanu zapalnego. Aloes stosowany zewnętrznie skutecznie wspiera również leczenie żylaków i zapalenia żył. Preparaty na bazie aloesu w postaci maści lub żelu przynoszą ulgę zmęczonym, ciężkim nogom i już po pierwszym smarowaniu żelem można odczuć poprawę.

W stanach zapalnych naczyń krwionośnych żylnych oraz w zapaleniu żył pomocny okaże się także owoc borówki. Szczególnie gdy zapaleniu towarzyszy zaczerwienienie i gorączka. Dzięki obecności antocyjanów w borówce zmniejsza się stan zapalny naczynek oraz przepuszczalność ścian żył i tętnic. Ponadto chroni ona i zwiększa siatkę naczyń, także w narządzie wzroku. Borówkę spożywa się w postaci naturalnej - owocu lub soku, najlepiej bez dodatku cukru. Należy zwrócić uwagę na to, czy sok z borówki nie będzie kolidował z działaniem leków przeciwzakrzepowych. 

Zapalenie układu moczowo-płciowego - naturalne sposoby leczenia

Aloes, żurawina, jasnota gajowiec, rzepik, kukurydza

W przypadku wystąpienia zapalenia pęcherza moczowego pierwszym podstawowym zalecaniem jest zwiększenie przyjmowania płynów, w szczególności wody. Warto dodać do niej sok aloesowy bez aloiny w stosunku 1 litr/25 ml soku. Dzięki sokowi z aloesu zmniejszeniu ulegnie przekrwienie dróg moczowych, co wpłynie w znacznym stopniu na przyspieszenie powrotu do zdrowia i wygaszenia stanu zapalnego.

Najbardziej rozpowszechnionym środkiem w przypadku wystąpienia infekcji dróg moczowych jest owoc żurawiny. Pomaga zwalczyć stan zapalny, jak również zapobiega jego nawrotom. Szczególnie często jest stosowany przy zapaleniu pęcherza, ponieważ dzięki zawartości flawonoidów, antocyjanów oraz proantocyjanidynów tworzy ochronną warstwę na błonie śluzowej pęcherza oraz cewki moczowej. Jak działają owoce żurawiny? Szybko i skutecznie, bo już po 2 godzinach po spożyciu. Przede wszystkim uniemożliwiają organizmom chorobotwórczym ich namnażanie się, zwiększają ich wydalanie z moczem oraz obniżają pH moczu, co czyni środowisko układu moczowego mniej przyjaznym dla rozwoju mikrobioty chorobotwórczej.

Badania naukowe dowiodły, że żurawina jest także doskonałym środkiem profilaktycznym oraz zmniejszającym ryzyko nawrotu infekcji układu moczowo- płciowego. Regularne spożywanie soku z żurawiny daje również dobrą ochronę przeciwko bakteriom odpornym na antybiotyki, dlatego jest cenioną alternatywą do antybiotyków. Preparatów z żurawiną nie powinny przyjmować osoby z kamicą nerkową lub osteoporozą ze względu na szczawiany, które mogą blokować jelitowe wchłanianie się wapnia.

Znaczną poprawę w przypadku zapalenia pęcherza przyniosą również jasnota gajowiec, rzepik oraz kukurydza. Jasnotę stosuje się nie tylko w stanach zapalnych pęcherza, ale również przy jego porażeniu. Półkąpiel z dodatkiem naparu z jasnoty przynosi w krótkim czasie dużą ulgę choremu. Napar z rzepika przyjmuje się w liczbie 3 szklanek dziennie, a znamiona kukurydzy pije się w postaci naparu po jednej łyżce stołowej co trzy godziny.

Skrzyp polny, wierzbownica drobnokwiatowa, boswellia

W przypadku kamieni w pęcherzu moczowym doskonale poradzi sobie z nimi skrzyp polny podawany jako napar oraz dodawany do półkąpieli. Przy raku pęcherza i prostaty warto sięgnąć po wierzbownicę drobnokwiatową. Herbatkę sporządzoną z 1 łyżki ziela na szklankę wrzątku, parzy się krótko i przecedza. Należy ją spożywać dwie szklanki naparu dziennie: jedną na czczo, drugą wieczorem przed kolacją.

Tymczasem boswellię warto zastosować w miejscowym leczeniu stanów zapalnych układu moczowo- płciowego: 5 kropel olejku eterycznego z boswellii należy dodać do kąpieli, która powinna trwać do 20 minut.

Brzoza, mącznica, pokrzywa 

Przy stanie zapalnym dróg moczowych warto sięgnąć także po mieszanki zielarskie. Liście brzozy w połączeniu z właściwościami liści mącznicy lekarskiej wykazują silne działanie przeciwbakteryjne oraz dezynfekujące. Przygotowuje się wówczas napar z łyżeczki suszonych liści brzozy i łyżeczki suszonych liści mącznicy lekarskiej z dodatkiem 1 g sody oczyszczonej na szklankę wody. Po 10 minutach zaparzania, odcedzić i wypijać minimum 2 szklanki dziennie.

Nie należy również zapominać także o liściu pokrzywy, który ze względu na jego przeciwzapalne oraz moczopędne działanie, może działać wspomagająco przy problemach z układem moczowym. Napar z pokrzywy przygotowuje się z dwóch łyżeczek surowca zalanych 250 ml wrzątku. Herbatkę z pokrzywy parzymy do 5 minut, aby surowiec zielarski nie stracił swoich cennych właściwości.

Artykuł ukazał się pod nazwą "Walka ze stanami zapalnymi w praktyce" w wydaniu papierowym Holistycznie o Stanach Zapalnych.