Miód manuka - złoto w płynie

Wokół rosnącego jedynie w Nowej Zelandii i południowo-wschodniej Au­stralii krzewu manuka (Leptospermum scoparium) przez całą wiosnę aż do póź­nego lata pracowicie uwijają się pszczo­ły, by z nektaru jego kwiatów wytworzyć cudowny produkt znany niemal na ca­łym świecie. Miód manuka znany był autochtonom od wielu wieków, reszta ludzkości poznała go dopiero w latach 80. XX wieku, gdy profesor Peter Molan z Uniwersytetu Waikato postanowił bliżej przyjrzeć się jego cudownym prozdrowotnym właściwościom¹.

Co wyróżnia miód manuka wśród innych?

Przede wszystkim jego uni­kalny skład chemiczny. Obfituje w an­tyoksydacyjne flawonoidy², związki 1,2-dikarbonylowe, które przyczyniają się do aktywności przeciwbakteryjnej, oraz hamujące aktywność mieloperok­sydazy (MPO) kwasy fenolowe i lotne składniki norisoprenoidów³. Ponadto miód manuka jest skarbnicą witamin z grupy B, wapnia, żelaza, potasu, cyn­ku i miedzi, zbawiennie działających na nasz układ nerwowy i odpornościo­wy. Nie bez znaczenia jest również fakt, że ten słodki specjał zawiera metylo­glioksal – substancję o silnych właści­wościach przeciwdrobnoustrojowych⁴.

Miód manuka pomocny przy wrzodach żołądka

Znane są już wyniki badań dotyczą­cych mechanizmów molekularnych, dzięki którym ten naturalny produkt może hamować infekcję Helicobac­ter pylori, a tym samym powstrzy­mywać rozwój choroby wrzodowej. Naukowcom było wiadomo, że ten patogen indukuje aktywność wiązania DNA NF-κB i AP-1 w komórkach nabłon­ka żołądka. Próby w warunkach in vitro wykazały, że miód manuka skutecznie powstrzymuje zmiany powodowane przez H. pylori.

Maksymalną efektyw­ność działania zaobserwowano w przy­padku zastosowania roztworu miodu w stężeniu 20%, po 1-2 godz. od zasto­sowania. Wstępne traktowanie komórek nabłonka żołądka innymi komercyj­nymi naturalnymi miodami również hamowało indukowaną przez bakterię ingerencję w aktywność wiązania DNA NF-κB i AP-1, jednak pod wzglę­dem skuteczności miód manuka okazał się bezkonkurencyjny. Ponadto zapo­biegał innym niekorzystnym zmianom indukowanym przez Helicbacter pylori, np. powstrzymywał degradację białka IκB-α i obniżał poziomy białka COX-2⁵.

Wrzody pojawiają się nie tylko w ukła­dzie pokarmowym, na szczęście tera­peutyczne działanie płynnego złota jest niezależne od lokalizacji owrzodzenia. Potwierdzają to m.in. badania ocenia­jące wpływ opatrunków nasączonych miodem manuka na gojenie neuropa­tycznych owrzodzeń stopy cukrzycowej. Owrzodzenie stopy cukrzycowej dotyka co najmniej co 10. cukrzyka, a połowa tych ran ulega zakażeniu.

Następstwa są bardzo groźne dla zdrowia i życia diabetyka: gojenie się ran jest silnie utrudnione, owrzodzenia ropieją i się powiększają, co ostatecznie prowadzi do utraty kończyny, a czasem nawet powoduje zgon⁶. Wyniki badań staty­stycznych są zatrważające: do amputacji kończyny dochodzi aż w 85% przy­padków owrzodzenia stopy powsta­łego w wyniku cukrzycy. Co najmniej 40% amputacji u diabetyków można zapobiec dzięki zastosowaniu natych­miastowego leczenia⁷. Oczywiście nie­zbędna jest interwencja specjalistów, jednak konwencjonalną terapię można wspomóc wynalazkami Matki Natury.