"Starzeć się z wdziękiem" – wszyscy słyszeli to wyrażenie. I kto nie miał nadziei, że pewnego dnia będzie świadkiem jego urzeczywistnienia? W naszym zafascynowanym młodością społeczeństwie są nawet testy online, które można wykonać, aby porównać swój wiek biologiczny (na poziomie komórkowym) i oczekiwaną długość życia z rzeczywistym wiekiem chronologicznym (właśnie zrobiłam jeden i po 5 min z zadowoleniem dowiedziałam się, że mój wiek biologiczny jest o 15 lat niższy od rzeczywistego i mogę spodziewać się, że dożyję ponad 101 lat).
Nic więc dziwnego, że poza płcią i pochodzeniem etnicznym tego typu testy skupiają się na dokładnie tych samych rzeczach, które faktycznie prowadzą do długiego i zdrowego życia. Chodzi o jakość snu i diety, nawyki palenia tytoniu i picia alkoholu, ilość regularnej aktywności fizycznej, historię zdrowia rodziny, przyjmowane leki, systematyczność w wykonywaniu badań kontrolnych, poziom lęku, metody relaksacji, współczynnik szczęścia i stan cywilny.
Dawno minęły czasy, gdy naukowcy uważali, że jedynym czynnikiem determinującym długowieczność są geny. Dziś wiadomo, że tylko 15-25% procesu starzenia zależy od tego, jak długo żyli nasi dziadkowie i ich przodkowie1. Styl życia jest absolutnie tym, co najważniejsze, jeśli chodzi o określenie długowieczności. Istnieje jednak wiele naukowych wskaźników procesu starzenia – dokładnie 12.
Dlaczego się starzejemy?
Przeciętne ludzkie ciało (w zależności od rozmiaru) zawiera ok. 37 bilionów komórek, z których ok. 2 biliony dzieli się każdego dnia w ramach naturalnej wymiany komórkowej, wzrostu i naprawy uszkodzeń. Niestety za każdym razem, gdy podziałowi ulega komórka organizmu, która nie jest gametą (w procesie znanym jako mitoza; komórki rozrodcze dzielą się w podobnym procesie zwanym mejozą), pokrywające chromosomy telomery w każdej komórce stają się krótsze.
Gdy telomery stają się zbyt krótkie, komórka nie może się już dzielić. To tzw. replikacyjne starzenie się to stan, w którym komórka staje się nieaktywna i/lub obumiera. Starzejące się komórki mogą gromadzić się w tkankach, co może przyczyniać się do utraty ich funkcji związanej z chorobami starszego wieku, nowotworami i śmiercią.
Mówi się, że mają fenotyp wydzielniczy związany ze starzeniem. Oznacza to, że wydzielają dużo cytokin zapalnych, immunomodulatorów, czynników wzrostu i proteaz, które indukują starzenie się pobliskich młodych komórek i wyzwalają wzrost nowotworów3.
Jak często zachodzą mitoza i mejoza? Cykle życia komórek wahają się od kilku godzin w trakcie rozwoju embrionalnego do 2 do 5 dni w przypadku większości komórek tkanek/narządów. Podział komórkowy zachodzi naturalnie, ale może być również wywołany przez zdarzenia zewnętrzne, które mogą być proste, np. śmierć pobliskiej komórki, lub traumatyczne, np. narażenie na toksyny.
Telomery i telomeraza (białko wspomagające utrzymanie długości telomerów) są powiązane z powszechnymi schorzeniami starszego wieku, takimi jak neurodegeneracja i nowotwory4. Skracanie telomerów i zmiany w aktywności telomerazy mają związek z chorobą zwyrodnieniową stawów i osteoporozą5. Skrócone telomery powiązano też z cukrzycą typu 26, zaburzeniami metabolicznymi prowadzącymi do problemów z sercem i psychicznymi, takimi jak ciężka depresja7.
Nic dziwnego, że istnieją spójne dowody na krótsze telomery u pacjentów z chorobą Alzheimera8. Jednak nie tylko ich długość ma wpływ na procesy starzenia u ludzi (i innych ssaków). Mogą one wystąpić, nawet gdy telomery są długie i nienaruszone. Uszkodzenia komórkowe i ogólne starzenie się komórek są naturalne.
Szkodliwe środki chemiczne, w tym pestycydy, metale ciężkie, aflatoksyny (substancje rakotwórcze i mutageny wytwarzane przez niektóre pleśnie) oraz promieniowanie, mogą powodować uszkodzenie DNA telomerów. To sygnalizuje negatywny wpływ na pobliskie komórki, niezależnie od tego, jak długie i zdrowe są same telomery9. Co ciekawe, zarówno krótsze, jak i dłuższe telomery wiążą się z podwyższonym ryzykiem wystąpienia choroby Alzheimera10, która jest ściśle związana z wiekiem, oraz nowotworów11.
Dłuższe telomery to dłuższe życie?
Na początku lat 80. XX w. rosyjski geriatra prof. Władimir Anisimow odkrył, że epitalamina – enzym naturalnie wytwarzany w szyszynce cieląt – ma pozytywny wpływ na starzenie się komórek. Dr Władimir Khavinson rozwinął jego prace i zsyntetyzował pokrewny peptyd o nazwie Epitalon (znany również jako Epithalon lub epithalamin) składający się z 4 aminokwasów.
Badania laboratoryjne wykazały, że Epitalon może wnikać do DNA komórek i wydawać im polecenia „włączania” genów, które utrzymują je w dobrej kondycji. Nazywany „źródłem młodości” peptyd bezpośrednio stymulował również produkcję telomerazy w ludzkich komórkach somatycznych, co powodowało wydłużenie telomerów średnio o 33,3%12.
Telomeraza – enzym, który normalnie jest wytwarzany tylko w komórkach macierzystych – ma chronić, utrzymywać, a nawet wydłużać telomery. Jednak naturalnie powstaje wyłącznie w komórkach macierzystych, ponieważ – w przeciwieństwie do zwykłych komórek somatycznych – są one kluczowe dla regeneracji komórkowej w całym organizmie i dzielą się znacznie częściej. Oznacza to, że informacja genetyczna w niciach chromosomów komórek macierzystych wymaga dodatkowej ochrony przed strzępieniem i rozpadem.
Obecnie telomerazę często nazywa się „enzymem przeciwstarzeniowym” i zyskała ona ogromną sławę w świecie zdrowia, ponieważ chętni klienci nadal poszukują wiecznie nieuchwytnego „źródła młodości”.
W 2000 r. w roślinnym ekstrakcie z niektórych tradycyjnych chińskich leków znaleziono mały cząsteczkowy aktywator telomerazy, TA-65. Obecnie jest on produkowany i sprzedawany przez T.A. Sciences w formie suplementu diety, który może wspomóc utrzymanie i odbudowę telomerów.
Wiele innych suplementów diety z zastrzeżonymi formułami stymulującymi telomerazę, takich jak Telomerin, Telomere Plus i Telomir-1, sprzedaje się obecnie jako produkty sprzyjające jej aktywacji we wszystkich komórkach organizmu, w tym somatycznych. Wydawałoby się, że to naprawdę dobry pomysł, gdyby nie fakt, że telomeraza jest również wysoce ekspresjonowanym markerem nowotworowym i kluczowym elementem komórek rakowych13.
Telomery, telomeraza i rak mają interesujący związek. Z jednej strony skracanie, strzępienie i rozpad telomerów mogą prowadzić do błędów w replikacji DNA, które mogą powodować rozwój różnych nowotworów w organizmie człowieka. Z drugiej strony telomeraza, która – jak udowodniono – wydłuża i wzmacnia telomery oraz zapobiega ich rozpadowi, jest wysoce aktywnym elementem w powstawaniu raka. Chociaż nie odpowiada za rozwój guza, jej obecność jest niezbędna do stałego wzrostu (tzw. replikacyjnej nieśmiertelności) większości zaawansowanych nowotworów. Dlatego hamowanie telomerazy jest rozwijającą się dziedziną onkologii14.
Gdy telomeraza jest aktywowana w komórkach, w których nie powinna występować, np. somatycznych, jej obecność może prowadzić do rozwoju raka. Prawie każda komórka rakowa znalazła mechanizmy, które utrzymują telomery i pokonują ścieżkę ich skracania. I to właśnie sprawia, że komórki nowotworowe są nieśmiertelne… Bardzo przestrzegałbym przed metodami, które po prostu wydłużają telomery – zauważył niedawno Jan Karlseder, profesor w amerykańskim Instytucie Salka15.
Jaka jest więc najlepsza droga do dobrej kondycji i długowieczności telomerów?
Odpowiedź nie jest prosta. Badania zaczynają obecnie pokazywać, że wydłużona żywotność komórkowa i zdolność do utrzymania długości telomerów przez dłuższe okresy nie zawsze są korzystne.
Osoby z długimi telomerami, które nie uległy normalnym procesom skracania, mają np. tendencję do rozwoju guzów nowotworowych i tworzenia zmutowanych krwinek z komórek macierzystych, co może prowadzić do nowotworów krwi16. Jest wielu zajmujących się przeciwdziałaniem starzeniu się lekarzy, którzy po prostu wykonują dużo zastrzyków peptydowych.
12 charakterystycznych cech procesu starzenia
Mamy tendencję do myślenia o siwieniu włosów, pogrubieniu talii, narastających dolegliwościach bólowych i niższych poziomach energii jako oznakach starzenia. Jednak to zaangażowane w ten proces wysoce specyficzne mechanizmy biologiczne przyczyniają się do występowania jego zewnętrznych symptomów:
1. Dysbioza, czyli zaburzenie równowagi mikroorganizmów w organizmie, szczególnie w jelitach.
2. Niestabilność genomowa, wysoka częstość mutacji w genomie.
3. Skracanie telomerów, czyli „czapeczek” chroniących końce nici DNA (chromosomów) w komórkach.
4. Zmiany epigenetyczne, czyli w ekspresji genów, spowodowane trybem życia i wpływem środowiska.
5. Utrata proteaz – enzymów rozkładających białka w organizmie.
6. Zaburzenia makrofagii, czyli rozpadu komórek, który eliminuje te uszkodzone.
7. Zaburzenia wykrywania składników odżywczych, osłabienie zdolności komórek do rozpoznawania i wykorzystywania źródeł energii, takich jak glukoza (główny objaw chorób metabolicznych).
8. Dysfunkcja mitochondriów, osłabienie produkcji energii komórkowej.
9. Starzenie się komórek, czyli redukcja ich zdolności do podziału.
10. Wyczerpanie komórek macierzystych, czyli uszczuplenie liczby niezróżnicowanych komórek, które mogą się różnicować i tworzyć nowe komórki.
11. Zaburzenia komunikacji wewnątrzkomórkowej, czyli przekazywania sygnałów pomiędzy komórkami.
12. Przewlekły stan zapalny będący wynikiem nadmiernego pobudzenia układu odpornościowego i chronicznego uwalniania cytokin prozapalnych (komórkowych białek sygnalizacyjnych).
Przez wiele lat długość telomerów uznawano za jeden z najdokładniejszych biomarkerów starzenia2. Telomery to powtarzające się i pozbawione znaczenia sekwencje DNA, które łączą się z pewnymi białkami. Pełnią podobną funkcję jak pokryte plastikiem końcówki sznurówek. Zamykają końce długich i poskręcanych dwuniciowych cząsteczek DNA, które nazywamy chromosomami, w jądrze każdej komórki ciała. Tego rodzaju pokrycie utrzymuje końce chromosomowych nici w stanie nienaruszonym i chroni integralność danych genetycznych podczas podziału komórek.
Oczywiście, że można to robić. Widziałam np. regenerację stawów po dostawowym wstrzyknięciu Epitalonu. Widziałam redukcję zapalenia stawów. Sama też stosuję peptydy, ale z mojej perspektywy najlepszym podejściem nie jest koncentracja wyłącznie na długości i zdrowiu telomerów, ale raczej upewnienie się, że uwzględniamy komplet 12 charakterystycznych cech starzenia, w tym wsparcie telomerów – wyjaśnia naturopatka dr Nooshin K. Darvish, dyrektor medyczny i założycielka Naturopatycznego Centrum Medycznego Holistique w Bellevue w stanie Waszyngton w USA.
Zwraca również uwagę na to, że intensywne skupienie na zdrowiu telomerów może być mylące. – Tak, to ważne, ale nie istnieją żadne indywidualne testy i badania krwi, które można wykonać, aby uzyskać kliniczny obraz ogólnej kondycji i długości telomerów.
Najlepiej sprawdza się analiza stylu życia – skupienie na aktywności fizycznej, przestrzeganiu zdrowej diety roślinnej bogatej w polifenole, stosowaniu postu suchego lub przerywanego i dobrych nawykach związanych ze snem oraz utrzymywanie pozytywnego nastawienia dzięki takim praktykom jak medytacja – mówi dr Darvish.

Rzeczywiście, jedno z badań wykazało, że suchy post od świtu do zachodu słońca przez 30 dni miał działanie przeciwmiażdżycowe, przeciwzapalne i przeciwnowotworowe u osób z zespołem metabolicznym17.
W innej próbie okazało się, że zwiększa aktywność białek chroniących przed stanem zapalnym, otyłością, cukrzycą, zespołem metabolicznym, rakiem, chorobą Alzheimera i zaburzeniami neuropsychiatrycznymi. Suchy post stymuluje również aktywność kluczowych białek regulujących rytm dobowy, naprawę DNA i funkcjonowanie układu odpornościowego18.
Historycznie rzecz biorąc, niektóre kultury wiedziały o tym od dawna. Nauka dopiero się tego uczy, ale połączenie suchego postu z aktywnością fizyczną, nawet zaledwie 30 min spaceru 3 razy w tygodniu, jest naprawdę dosyć skuteczne – przekonuje dr Darvish. Należy jednak pamiętać, że przed podjęciem próby stosowania postu suchego najlepiej skonsultować się z lekarzem.
Produkty spożywcze sprzyjające zdrowiu telomerów
Naturopatka i specjalistka w dziedzinie przeciwdziałania starzeniu dr Nooshin K. Darvish gorąco poleca dietę roślinną skoncentrowaną na warzywach i owocach z dużą ilością polifenoli, które wspierają kondycję telomerów i mitochondriów (organelle, które wytwarzają energię z pożywienia). Polifenole, takie jak lignany, flawonoidy, kwasy fenolowe i resweratrol, to silne przeciwutleniacze, które mogą hamować degradację komórek i starzenie. Oto niektóre bogate w te związki chemiczne produkty spożywcze:
- Kakao w proszku i gorzka czekolada
- Owoce jagodowe, zwłaszcza aronia, czarna jagoda, czarny bez i czarna porzeczka
- Oliwki i oliwa z oliwek
- Cebula, zwłaszcza czerwona
- Daktyle
- Orzechy i nasiona, szczególnie siemię lniane, orzechy laskowe i pekan
- Kawa, herbata i czerwone wino
- Karczochy
- Zioła i przyprawy, szczególnie goździki i mięta pieprzowa¹
- Chlorella - to mikroskopijny alga bogata w chlorofil, witaminy, minerały i antyoksydanty. Najpowszechniej występującym jej gatunkiem jest chlorella zwyczajna (Chlorella vulgaris). Występuje ona w każdym wodnym i wilgotnym środowisku. Do tej samej rodziny należy Chlorella Yaeyama – wodorost ten hodowany jest w czystych wodach rafy koralowej wokół japońskiej wyspy Ishigaki. Dzięki temu wyróżnia się intensywnie zielonym kolorem, świeżym aromatem i wysoką zawartością chlorofilu – kluczowego składnika chlorelli. Umożliwia on roślinom wchłanianie światła słonecznego i przekształcanie go w energię. Natomiast u ludzi wspomaga oczyszczanie organizmu, wzmacnia odporność i dodaje energii. Jednak w tej historii główną rolę odgrywa inny składnik odżywczy zawarty w maleńkim glonie, mianowicie spermidyna. Badanie przeprowadzone przez niezależne, rządowo akredytowane laboratorium w Japonii wykazało, że w dziennej porcji 6 kapsułek znajduje się aż 6 mg spermidyny. To – jak dowiedli Chińczycy – ona zwiększa odporność algi na wysoki poziom CO2 oraz intensywność światła1. I to właśnie jej obecności chlorella zawdzięcza swój potencjał regeneracyjny, detoksykacyjny i przeciwstarzeniowy.
- Spermidyna - to organiczny związek z grupy poliamin, naturalnie występujący w ludzkich komórkach. Jej głównym zadaniem jest wspieranie autofagii – procesu oczyszczania i regeneracji komórek. W kolejnych badaniach wykazano również, że związek ten moduluje starzenie, hamuje występowanie i nasilenie chorób związanych z wiekiem oraz wydłuża życie. Niestety, wraz z wiekiem poziom spermidyny w organizmie maleje, dlatego niezbędna jest jej suplementacja.

Suplementacja dla zdrowia telomerów
Oto kilka rekomendacji w zakresie suplementacji. Nie ustalono standardowego dawkowania poniższych preparatów.
- Ekstrakt z korzenia traganka. Jego główne składniki bioaktywne – cykloastragenol i astragalozyd IV – to aktywatory telomerazy. Badania pokazują pozytywny wpływ ekstraktu z korzenia traganka na ogólną kondycję telomerów i wspomaganie ich wydłużania1.
- Witania ospała. Uważa się, że witania ospała – ajurwedyjski suplement diety – stymuluje aktywność telomerów nawet o 45%2. Jest również adaptogenem (substancją, która pomaga radzić sobie ze stresem, zmęczeniem i lękiem) wspierającym ogólny stan zdrowia.
- Berberyna. Jest badana w medycynie przeciwstarzeniowej, ponieważ spowalnia starzenie komórkowe spowodowane skracaniem telomerów u myszy oraz wspomaga regulację telomerazy w komórkach nowotworowych3.
- Koenzym Q10. To silny przeciwutleniacz, który wspomaga funkcjonowanie mitochondriów i wytwarzanie energii komórkowej w postaci ATP. Uważa się, że wchodzi w interakcję z telomerazą, co wspomaga utrzymanie długości telomerów, a badania pokazują, że – szczególnie w połączeniu z suplementacją selenu – spowalnia ich degradację4.
- Kurkumina. Suplementacja tego obecnego w kurkumie związku przeciwzapalnego zwiększa aktywność telomerazy i wspomaga utrzymanie długości telomerów. Ma ona również właściwości przeciwnowotworowe5. Wchłanianie kurkuminy poprawia połączenie jej z piperyną (zawartą w czarnym pieprzu).
- DHA. Kwasy tłuszczowe omega-3 DHA i EPA są znane z leczenia związanego z wiekiem osłabienia funkcji poznawczych i zaburzeń neurologicznych, w tym choroby Alzheimera. Niektóre badania wskazują na to, że DHA może chronić telomery i sprzyjać ich długowieczności6.
- Folian. Wykazano, że witamina B9, ogranicza skracanie telomerów wywołane stresem oksydacyjnym7. W większości badań wykorzystywano jego syntetyczną wersję, czyli kwas foliowy, ale należy szukać form, które organizm może łatwo wykorzystać. Niektórzy ludzie nie potrafią przetwarzać kwasu foliowego, szczególnie jeśli należą do dużej grupy osób z mutacją MTHFR, i lepiej radzą sobie z metylofolianem lub kwasem folinowym.
- NMN. Mononukleotyd nikotynamidu (NMN) wytwarza NAD+ (dinukleotyd nikotynoamidoadeninowy) – koenzym uczestniczący w metabolizmie komórkowym i produkcji energii. W badaniu na myszach i ludziach NMN poprawiał stan mikrobiomu jelitowego i wydłużał telomery8.
- Kwercetyna. Kwercetyna jest flawonoidem i przeciwutleniaczem występującym w niektórych warzywach i owocach. Wczesne badania wskazują na to, że ma ona pozytywny wpływ na długość telomerów u pacjentów z cukrzycą9.
- Spermidyna. To związek chemiczny występujący w chlorelli, zielonej papryce, zarodkach pszennych i kalafiorze. U myszy jej suplementacja łagodziła objawy starzenia, w tym problemy z metabolizmem glukozy w mózgu. Ograniczyła również stan zapalny serca, dysfunkcję nerek i wątroby, wypadanie włosów oraz skracanie telomerów10.
- Witamina D. Niedobór słonecznej witaminy powoduje skracanie telomerów. Odpowiednio zwiększenie jej podaży może wspomóc utrzymanie ich długości11.
- Francisco Lopez-Jimenez, “Understanding the Difference Between Biological Age and Chronological Age,” July 25, 2024, mcpress.mayoclinic.org
- Front Genet, 2021: 11: 630186
- EBioMedicine, 2017: 21: 14–20
- Genome Med, 2016; 8(1): 69; Int J Biol Macromol, 2020: 163: 1060–78
- Exp Ther Med, 2020; 19(3): 1626–32
- PLoS One, 2013; 8(11): e79993
- Sci Rep, 2023; 13(1): 10238
- J Gerontol A Biol Sci Med Sci, 2016; 71(8): 1069–73
- Pharmacol Ther, 2020; 220: 107742
- J Alzheimers Dis, 2020; 73(2): 707–14
- Cancer Epidemiol Biomarkers Prev, 2017; 26(9): 1381–90
- Bull Exp Biol Med, 2003; 135(6): 590–92
- Cancer Cell Int, 2023; 23(1): 197
- Semin Cancer Biol, 2011; 21(6): 349–53
- Rebecca Sohn, “Telomeres: What Are They, and How Do They Impact Aging?,” Feb 20, 2023,livescience.com
- N Engl J Med, 2023; 388(26): 2422–33
- Metabol Open, 2022: 16: 100214
- 18. J Proteomics, 2020: 217: 103