Co to jest ganglion?
Gangliony nadgarstka, inaczej nazywane torbielami galaretowatymi, to, zdaniem wielu specjalistów, choroba cywilizacyjna. Zmiany, jakie zaszły w sposobie życia, nauki i wykonywania pracy spowodowały bowiem, że na organizm działają inne siły, niż jeszcze do niedawna. Większość zadań wykonujemy już nie siłą całego ciała, ale przy użyciu tzw. motoryki małej, czyli niewielkich, ale częstych i powtarzalnych, precyzyjnych ruchów dłońmi.
Spójrzmy, chociażby na to, jak pracujemy przy komputerze – gdy nasza dłoń spoczywa na myszce, nie wykonuje wielkich ruchów, przesuwamy ją minimalnie i wystarczą nieznaczne ruchy palców, byśmy mogli obsługiwać komputer. A gdy piszemy na klawiaturze, nasze nadgarstki są cały czas lekko uniesione, co powoduje niefizjologiczne napięcie mięśni dłoni, przedramienia i ramienia, aż po obręcz barkową. Podobnie jest z obsługą telefonów komórkowych, które projektowane są w taki sposób, byśmy jedną dłonią mogli trzymać i jednocześnie obsługiwać urządzenie – konia z rzędem temu, kogo po 30 min grania czy przeglądania social mediów nie zaboli nadgarstek. Co ciekawe, coraz częściej diagnozuje się z tego powodu gangliony u dzieci – sięgają one po komórki i gry komputerowe zaraz po tym, jak ich zmęczone pisaniem dłonie dopiero co odłożyły długopisy. Kiedy, w takiej sytuacji, stawy mogą odpocząć? To wszystko sprawia, że ulegają one znacznemu przeciążeniu, które, niestety, ma swoje konsekwencje.
Jaka jest przyczyna powstawania ganglionów?
Teorii tłumaczących powstawanie ganglionów jest wiele. Jedna z nich mówi, że to właśnie wspomniane przeciążenie stawów dłoni prowadzi do rozwoju stanu zapalnego, a ten z kolei powoduje wzrost wydzielania mazi stawowej, która przestaje się mieścić w wąskim stawie nadgarstkowym i zaczyna napierać na torebkę stawową1. Wskutek tego naporu, w pewnym momencie, tworzy się uwypuklenie, które powiększa się w miarę napływu mazi, aż staje się wyczuwalne. Klasyczny ganglion ma zatem kształt grzyba, którego nóżka wyrasta ze stawu, a kapelusz tworzy guz wypełniony mazią stawową, uwypuklający się pod skórą.
Ganglion może z czasem zmieniać swoje rozmiary, maleć lub rosnąć w zależności od tego, ile mazi stawowej go wypełnia. Często jest tak, że po przeciążeniu stawu ulega on powiększeniu, a po odpoczynku maleje.

Kolejnym czynnikiem predysponującym są urazy stawów, zwłaszcza takie, wskutek których dochodzi do uszkodzenia torebki stawowej i jej miejscowego osłabienia – w takim przypadku nawet przy prawidłowej ilości mazi stawowej, może ona wydostać się poza staw i utworzyć gangliona. Najmniej poznaną, prawdopodobną przyczyną powstawania ganglionów są elastopatie, czyli wrodzone genetyczne zaburzenia w budowie tkanki łącznej, prowadzące do nadmiernej ruchomości stawów w całym ciele. Hipermobliność stawów to nie jedyna konsekwencja elastopatii, wiele osób ma z tego powodu poważne problemy nie tylko ze stabilnością kręgosłupa i cierpi na różne wady postawy, ale także z kruchością naczyń i skłonnościami do przepuklin oraz właśnie powstawania ganglionów – osłabiona na skutek wadliwej budowy tkanki łącznej torebka stawowa nie jest w stanie „wytrzymać” nawet lekko zwiększonego ciśnienia mazi stawowej.

Jak leczyć ganglion?
Jeżeli zatem zauważymy u siebie tego rodzaju guzek, warto jak najszybciej udać się do lekarza pierwszego kontaktu po skierowanie do chirurga lub ortopedy, który zbada guzek i postawi wstępne rozpoznanie oraz ustali, co dalej. Zazwyczaj pacjent zostaje skierowany w pierwszej kolejności na badania obrazowe – rentgen nadgarstka i USG, które pomagają określić dokładną lokalizację gangliona, jego rozmiar i strukturę (świeże gangliony mają zazwyczaj postać cysty, a w starych dochodzi do przebudowy łącznotkankowej i podziału cysty na komory). W uzasadnionych przypadkach możemy spodziewać się także skierowania na rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową. Ważne jest bowiem wykluczenie nowotworowego charakteru zmiany i dokładne określenie, na jakie struktury uciska i czy nie spowodował już trwałych zmian w stawie.

Jeżeli lekarz stwierdzi, że mamy do czynienia z typową torbielą galaretowatą, ma 3 drogi postępowania do wyboru.
- Pierwszą z nich jest pozostawienie gangliona i obserwacja, ponieważ w ponad 50% przypadków znika on samoistnie i powraca jedynie po silnym przeciążeniu stawu. W takim przypadku, z czasem może dojść jedynie do niewielkiego pogrubienia okolic stawu.
- Drugim sposobem pozbycia się guzka jest odciągnięcie nadmiaru mazi stawowej poprzez nakłucie guza grubą igłą. Po takim zabiegu lekarz zakłada opatrunek uciskowy na 1-2 dni i zaleca oszczędzanie stawu przez ok. 2 tygodnie, po czym można powrócić do normalnej aktywności3.
- Czasami stosuje się jednoczesne z zabiegiem odsysania podanie dostawowe sterydu, które ma zapobiegać nawrotowi. Niestety, w wielu przypadkach ganglion po odessaniu i tak powraca. Jeżeli zatem kilkukrotne usunięcie jego zawartości jest nieskuteczne, lekarz może zdecydować o konieczności operacyjnego usunięcia gangliona. To ostateczna opcja, ale i ona nie zawsze jest skuteczna i w ok. 15% przypadków torbiel znów się pojawia. Pełną sprawność dłoni po operacji pacjenci odzyskują zazwyczaj po ok. 4-6 tygodni.
Dieta przeciwzapalna
Warto, abyś pomyślała także o wprowadzeniu do diety produktów, które wspomogą organizm w walce ze stanami zapalnymi towarzyszącymi i przyczyniającymi się do powstania ganglionów. Wśród nich są witaminy A, C i E oraz polifenole i flawonoidy – najlepszym źródłem tych substancji są świeże warzywa i owoce, zdrowe oleje i dobrej jakości mięso oraz podroby. Gojenie tkanek przyspieszają kwasy omega-3, których doskonałym źródłem są tłuste ryby i pozyskiwany z nich olej rybi oraz tran. Aby zaś układ odpornościowy działał prawidłowo, dobrze jest zadbać o mikrobiotę jelitową, włączając do menu kiszonki warzywne i fermentowane przetwory mleczne lub stosować suplementy. Powinnaś także unikać produktów prozapalnych, które działają na organizm drażniąco i wzbudzają stany zapalne, (a zatem cukru oraz zawierającej sztuczne barwniki, konserwanty i polepszacze smaku żywności wysokoprzetworzonej). Zrezygnuj również z potraw smażonych na głębokim tłuszczu i fastfoodów.
Do pojawiających się w Internecie opcji pozbycia się gangliona trzeba podchodzić bardzo ostrożnie. Otóż znajdują się tam takie sposoby, jak celowe uszkodzenie go, np. poprzez uderzenie w leżącą na stole dłoń ciężką książką – wtedy torbiel pęka, a jej zawartość przedostaje się pod skórę, a w miejscu pęknięcia tworzy się blizna. Co prawda po takim urazie maź ulegnie wchłonięciu, a blizna może zapobiegać nawrotowi guzka, ale… ryzyko uszkodzenia stawu, ścięgien i – co najważniejsze – nerwów oraz rozwoju stanu zapalnego, który może uczynić pacjenta niepełnosprawnym, jest tak duże, że nie warto ryzykować i lepiej jest zaufać lekarzom.
Gdyby zdarzył Ci się przypadkowy uraz gangliona, zgłoś się jak najszybciej do chirurga, który sprawdzi, czy poza pęknięciem torbieli nie doszło do poważniejszych uszkodzeń4. Co możesz jeszcze zrobić, w oczekiwaniu na wizytę u specjalisty?
- Usztywnienie Najprostszym sposobem na szybką ulgę w bólu jest oszczędzanie stawu, na którym wytworzył się ganglion. A najlepiej sprawdza się tu usztywnienie, które ogranicza możliwość ruchu w stawie i odciąża go. Można w tym celu zastosować miękkie opaski usztywniające, ortezy lub, po prostu, bandaż elastyczny. Dobrze sprawdza się także bandaż kohezyjny, który po założeniu spaja się samoczynnie, tworząc sztywny i trwały opatrunek. Czasami samo usztywnienie pomaga i po pewnym czasie ganglion cofa się. Warto jednak, abyś miała świadomość, że to jedynie doraźny sposób, ponieważ unieruchomienie to, stawu, w dłuższej perspektywie, może powodować albo osłabienie, albo nawet zanik mięśni. Dlatego, jeżeli torbiel nie maleje pomimo usztywnienia i oszczędnego trybu życia, tak czy inaczej trzeba udać się do lekarza i poszukać innych rozwiązań5.
- Kinezjotaping Skutecznym sposobem na ograniczenie bólu, poprawę sprawności kończyny z ganglionem, odciążenie stawu i zapobieganie uciskowi na nerwy jest kinezjotaping6. Odpowiednio zaaplikowana taśma nie ogranicza, tak jak usztywnienie np. ortezą lub bandażem, funkcjonowania mięśni, zatem nie ma ryzyka ich osłabienia, ponadto można tę metodę stosować przez dłuższy czas. Kinezjotaping jest także pomocny podczas rehabilitacji po odessaniu lub chirurgicznym usunięciu gangliona. Po przeszkoleniu przez fizjoterapeutę taśmy można zakładać samodzielnie7.

- Fizjoterapia Zwłaszcza „świeże” gangliony dobrze reagują na fizjoterapię. Specjaliści zalecają zazwyczaj masaż, którego zadaniem jest odprowadzenie mazi stawowej do stawu i prawidłowe ustawienie kości budujących staw, które na skutek obecności torbieli i ucisku mogą ulec przemieszczeniu. Pomocne w łagodzeniu bólu i stanu zapalnego są także: terapia ultradźwiękami, krioterapia i zabiegi z wykorzystaniem lasera lub pola magnetycznego. Fizjoterapeuta może pomóc również w zidentyfikowaniu nawykowych nieprawidłowości w wykorzystywaniu stawu, które mogą przyczyniać się do powstawania lub nawrotów gangliona. Może to być nieprawidłowy sposób trzymania długopisu podczas pisania, złe ustawienie ręki (np. brak oparcia łokcia na blacie) podczas korzystania z komputera, zbyt długie trzymanie jedną ręką telefonu komórkowego, wykrzywianie stóp w przypadku gangliona stawu skokowego czy niewłaściwy sposób korzystania z narzędzi.
- Ergonomia Często zapominamy, że nasze ciało jest całością, a nie zbiorem niezależnych od siebie układów. Zatem niezwykle ważne jest to, byśmy korzystali z niego w sposób prawidłowy, nie nadwyrężając jego fizjologicznych możliwości. Czuwa nad tym ergonomia, nauka, której zadaniem jest takie dostosowanie otoczenia, byśmy korzystając z niego lub podczas pracy zachowali fizjologiczne, prawidłowe warunki naszego organizmu. Dlatego warto sprawdzić, czy sprzęty domowe i biurowe, z których korzystamy, mają właściwe atesty, np. czy biurko ma odpowiednią wysokość, blat szerokość i czy krzesło daje naszemu kręgosłupowi odpowiednie podparcie.

- Wsparcie torebki stawowej Niezależnie od pierwotnej przyczyny powstawania ganglionów, dobrze jest także wesprzeć tkankę, z której utworzona jest torebka stawowa. Ponieważ jest ona zbudowana w dużej mierze z kolagenu, który nadaje jej odpowiednią wytrzymałość, elastyczność i sprężystość, warto zadbać o to, by organizm miał pod dostatkiem substancji, niezbędnych do jego wytworzenia. Kluczowa jest tu witamina C, której doskonałym źródłem są owoce jagodowe, cytrusy, papryka i nać pietruszki – reguluje ona szlaki syntezy kolagenu i ekspresję genów odpowiedzialnych za jego wytwarzanie. Z kolei kwas foliowy, czyli witamina B9, którą znajdziemy m.in. w pieczywie pełnoziarnistym, podrobach, brokułach, szpinaku, szparagach i brukselce, bierze udział w syntezie aminokwasów, niezbędnych do utworzenia włókien kolagenowych. Tymczasem orzechy, ciecierzyca i owoce morza dostarczą Twojemu organizmowi równie niezbędnego w tym procesie cynku, a otręby ziemniaki i zioła, takie jak pokrzywa lub skrzyp polny to bogate źródła krzemu. W Twojej diecie nie może zabraknąć także białka, ponieważ to z niego organizm pozyskuje aminokwasy niezbędne do tworzenia kolagenu9.
- Elektroakupunktura W literaturze przedmiotu dostępny jest zapis przypadku kobiety, która leczona była za pomocą elektroakupunktury o wysokiej częstotliwości. Po 6 kolejnych zabiegach w ciągu 4 tygodni pacjentka zgłosiła objawową poprawę i zmniejszenie wielkości torbieli10.
- J Bone Joint Surg Br. 1978 May;60-B(2):228-33; Skeletal Radiol. 1996 Oct;25(7):635-8
- J Am Acad Orthop Surg. 1999 Jul-Aug;7(4):231-8
- J Hand Surg Br. 2003 Apr;28(2):172- 6; Acta Orthop Belg. 2005 Oct;71(5):528-34
- Curr Rev Musculoskelet Med. 2008 Dec; 1(3-4): 205-11
- J Hand Surg Am. 1992 Nov;17(6):1097-9
- Baltic Journal of Health and Physical Activity 2021; 13 (2): 11-25; Śliwiński Z., Krajczy M. Dynamiczne plastrowanie – podręcznik Kinesioplogy Taping. Wydawnictwo MARKMED
- Rehabilitacja s.c., Ostrowiec Św. 2014
- ISRN Orthop. 2013; 2013: 940615
- Nutr Clin Pract. 2017 Jun;32(3): 318-25
- Am J Physiol Endocrinol Metab. 2005 Nov;289(5): E864-9
- J Can Chiropr Assoc. 2017 Dec; 61(3): 269-76
- J Can Chiropr Assoc. 2017 Dec; 61(3): 269-76